De wereldproductie van gekweekte vis groeit zeer snel. Deze viskwekerijen zijn vandaag de dag verantwoordelijk voor de productie van meer dan 50% vissen en garnalen bestemd voor menselijke consumptie. Aquacultuur, de zogenaamde ‘teelt’ van waterdieren, is geconcentreerde horror. Miljarden vissen lijden in viskwekerijen.
Honderden miljarden vissen leven hun korte, ellendige levens op elkaar gepakt in onderwaterkooien, bassins of watertanks. Sommige van deze kwekerijen zijn een gevangenis voor meer dan een half miljoen dieren. Hun leven in deze krappe omstandigheden is er een van stress, frustratie en agressie. Kwetsuren komen zeer frequent voor en vele dieren worden het slachtoffer van vleesetende parasieten en blijvende infecties. Het dodental is soms veel hoger dan bij de slechtste vorm van intensieve veeteelt.
Sommige van de vissen worden verdoofd alvorens ze worden afgemaakt, hetzij met bruut geweld, elektrocutie of het verhogen van het CO2 gehalte in het water. Het meppen op de vissen heeft meestal enkel kwetsuren tot gevolg en ze raken zelden bewusteloos hierdoor. Bij elektrocutie is zo’n 10% van de vissen bij volle bewustzijn en het verhogen van het CO2 gehalte wordt als “inhumaan” beschouwd door de Europese overheid. De meeste vissen worden eigenlijk gewoon achtergelaten tot ze stikken en/of worden ontdaan van bloed en ingewanden terwijl ze nog bij bewustzijn zijn.
Deze kwekerijen doden nog veel meer dieren dan de intensieve veeteelt die o.a. kippen, varkens, schapen, koeien, kalveren, geiten en paarden uitbuit.
Als we nu niets ondernemen zal de productie in de viskwekerijen in de komende tien jaar met zo’n 29 miljoen ton stijgen en zo nog meer ontelbare levens onderwerpen aan een gruwelijke, pijnlijke behandeling.