Ongehoord deelt nieuwe beelden uit konijnenhouderij Konzo: we zien zieke konijnen en gewelddadige omgang met de dieren
Ongehoord komt vandaag met beelden uit Vlaamse konijnenkwekerij en -mesterij Konzo. Op het beeldmateriaal is te zien hoe verschillende dieren ziek, gewond of zelfs dood tussen hun soortgenoten liggen. Bij het ruimen van de stal zien we dat er onnoemelijk veel inbreuken op het dierenwelzijn vastgesteld kunnen worden: dieren worden aan oren, kop, poten of vacht opgetild en lukraak in bakken gegooid. Bekijk hieronder de video.
We vragen om de uitfasering van de Vlaamse konijnenvleessector,
omdat konijnenvlees gelijk staat aan konijnenleed, bewijzen de beelden. Zaterdag aanstaande voeren we actie om de aandacht te vestigen op deze gewelddadige, dieronvriendelijke sector en haar slachtoffers.
Hieronder citeren we het onderzoek van Ongehoord dat dieper ingaat op het natuurlijke leven van (wilde) konijnen, kwekerij Konzo en de Vlaamse konijnenvleessector in het algemeen. Lees het volledige onderzoek hier.
1. Natuurlijk leven
De informatie uit de beelden van Ongehoord staat in schril contrast met hoe konijnen in het wild (of als huisdier) leven, en welke gedragingen ze van nature (willen) vertonen. Konijnen zijn groepsdieren, die binnen die groep een duidelijke rangorde hebben. Omdat ze in de natuur samen opgroeien, wordt die rangorde bepaald zonder overmatige agressie.
Wilde konijnen wonen het liefst in heuvelachtig, zanderig terrein, waar ze voedsel kunnen vinden en holen kunnen graven. Het zijn zorgzame architecten die een pijpenstelsel (burcht) graven met kraam- en slaapkamers. Moederkonijnen bezoeken hun ondergronds nest met jongen eenmaal daags, en stoppen het na elk bezoek toe met aarde. Op een jaar krijgt kan een vrouwtjeskonijn tot 5 nesten van 5 jongen krijgen.
Een wild konijn kan 9 jaar oud worden, maar de gemiddelde leeftijd ligt op 2 jaar. Zowel natuurlijke vijanden (roofvogels, vossen,…) als de jacht, het verkeer en de landbouw zijn belangrijke doodsoorzaken in het wild. In de industrie worden vleeskonijnen geslacht op 10 weken.
2. Onderzoek naar Konzo
Stal Konzo van Yves De Bie is met 20.000 dieren de grootste konijnenhouderij van Vlaanderen. De Bie is tevens ontwerper van het parksysteem, dat zogenaamd diervriendelijk parkkonijn levert aan supermarkten.
A. moederdieren
In de industrie worden de moederkonijnen kunstmatig geïnsemineerd om de zes weken. 30 dagen later bevallen ze van gemiddeld tien konijnenjongen. Dit tot ze ongeveer een jaar oud zijn, dan worden ze afgevoerd omwille van bijvoorbeeld verminderde vruchtbaarheid of uierontstekingen. De konijnen en hun jongen verblijven in individuele kooien, niet in parksystemen.
Op de beelden zien we zieke, verzwakte moederkonijnen met kale plekken en wonden. Veel jongen zijn tevens ziek, of zelfs al gestorven. Een kalender toont dat er gemiddeld zeven dieren per week stierven in de kraamkooien.
B. vleeskonijnen
Na vijf weken worden de jonge konijnen gescheiden van hun moeder. Ze worden met ongeveer dertig soortgenoten in parkkooien geplaatst en ‘afgemest’, zo’n vijf weken lang. Ook hier tonen de beelden zieke en gewonde dieren, en een kalender die meerdere dode dieren per dag telt.
C. mishandeling bij transport
De verborgen camera toonde op het moment van opladen van de konijnen voor transport naar het slachthuis geweld en mistoestanden van het aanwezige personeel en zaakvoerder De Bie. De dieren worden aan oren, poten, hoofd en vacht uit de kooien geplukt en in karren gegooid. Deze manier van handelen is duidelijk stressvol en pijnlijk voor de konijnen en sluit allerminst aan bij ‘vooropgesteld dierenwelzijn’ (uitspraak Yves De Bie).
3. Belgische konijnensector
Naast Konzo zijn er nog een veertiental professionele konijnenfokkers in België, voornamelijk in Vlaanderen. Met de Belgische en Vlaamse wetgeving rond parkhuisvesting claimt de sector koploper te zijn in dierenwelzijn. De parkkooien zijn sinds 2016 verplicht voor vleeskonijnen (leeftijd: 5 weken tot slacht) en vanaf 2025 ook voor moederkonijnen. Via subsidieregelingen kan de sector een aanzienlijk deel van de kosten voor ombouw naar “diervriendelijke parkhuisvesting” doorschuiven naar de belastingbetaler.
Uit literatuur blijkt echter dat de nieuwe parksystemen helemaal geen verbeterd welzijn teweeg hebben gebracht, en dat de gefilmde mistoestanden bij Konzo geen uitzonderingen zijn.
A. ziektes en sterfte
Omdat parkkooien plastic bodems hebben in plaats van draadgazen bodems, zorgen ze voor meer vervuiling (en bijhorende ziektes zoals coccidiose). Enerzijds valt de mest niet goed door de gaten in de bodem en hoopt deze zich op; anderzijds knagen de konijnen aan het plastic waardoor daar meer bacteriën blijven zitten.
De vroegtijdige sterfte in konijnhouderijen is schrikwekkend hoog en bedraagt 20 tot 25 procent. Dit percentage is door de introductie van de parkkooien niet gezakt.
B. agressie bij moeders in groep
Vanaf 2025 zal het wettelijk verplicht zijn ook moederdieren in parkkooien te plaatsen. Konijnenmoeders kunnen echter heel agressief zijn tijdens en na de geboorte van hun jongen, bevestigt vakliteratuur. Landbouwinstituut ILVO onderzocht of semi-groepshuisvesting een oplossing zou zijn, maar moest besluiten dat in elk proefopzet zowel bij moederkonijnen als bij hun jongen letsels en verwondingen voorkwamen.
Ook deze gepoogde welzijnsingreep zal voor de konijnen dus geen enkel wezenlijk verschil maken.
Conclusie
Parkkonijn en dierenwelzijn staan mijlenver van elkaar af. Een vleeskonijn lijdt een ellendig, stressvol en pijnlijk leven. Het beschikt over 800 cm2 (anderhalf A4’tje) en kan op die ruimte nagenoeg geen natuurlijk gedrag vertonen. De herhaaldelijke kunstmatige inseminaties van moederdieren zijn op geen enkele manier ‘natuurlijk’ te noemen. Het vangen, laden en transporteren van grote groepen slachtrijpe konijnen kan niet diervriendelijk gebeuren. Werknemers onder tijdsdruk hebben geen andere mogelijkheid dan de dieren met geweld uit de kooien te trekken. Het oppakken aan gevoelige lichaamsdelen en het gooien met konijnen resulteert onvermijdelijk in letsels en breuken.
Bite Back pleit dan ook voor een einde aan het leed van deze konijnen en een uitfasering van de konijnenvleesector in België. Ben je het met ons eens? Teken dan de petitie voor een uitfasering van de Belgische konijnenhouderij.
Het onderzoek en de beelden van Ongehoord tonen aan dat moderne kooien en strengere welzijnswetgeving het dierenleed in de konijnenhouderij niet kunnen stoppen. Alleen door de konijnensector te saneren, kan dierenleed voorkomen worden.
De beelden hieronder zijn stills uit de beelden uit konijnenkwekerij Konzo.
