Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

Bite Back vraagt stopzetting van konijnenvleessector na gruwelbeelden en marketingstunt #WeekVanHetKonijn.

We organiseerden op zaterdag 27 januari, midden in de Week Van Het Konijn, een protestactie op het Antwerpse Operaplein als reactie op de beelden van mishandelde konijnen van Ongehoord. Ze toonden de beelden aan het publiek en verschaften informatie. De activisten vragen om een sanering van de Vlaamse konijnenvleesindustrie en een stopzetting van de promotie voor vlees van de mishandelde konijnen.

Niet toevallig tijdens de Week Van Het Konijn, een marketinginitiatief van de VLAM (Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing), kwam onderzoeksgroep Ongehoord naar buiten met beelden uit een Vlaamse konijnenhouderij. Op die beelden zijn zieke, gewonde en dode dieren te zien, en gewelddadig handelen van het personeel dat instaat voor het transport naar het slachthuis. Ook Yves De Bie, zaakvoerder van Konzo, is op de beelden te zien, terwijl hij in een dergelijke mate met de konijnen gooit dat er eentje onder bezwijkt. Zijn handelen is met moeite diervriendelijk te noemen, en toch staat Konzo op de website van VLAM aangeschreven als representatief voor de Vlaamse konijnenvleessector.

Een 60-tal activisten kwamen samen voor de konijnen. We organiseerden een formatie in twee delen, waarbij de activisten afwisselend pancartes en de beelden zelf presenteerden. De pers werd ontvangen, en Nadine van Ongehoord en Sara en Anthe van Bite Back gaven speeches over (onze strijd voor) de konijnen. Vrijwilliger Shirley stond achter de stand om passanten van informatie te voorzien en merchandise te verkopen. Aan de stand toonden we tevens de beelden van Ongehoord. Een team activisten cirkelde rond de formatie om handtekeningen op te halen voor de petitie en meer info te geven over onze werking. Iedereen die vragen had over het waarom van onze actie, kon ook bij hen terecht met vragen of opmerkingen.

Dierenwelzijn als promotiestunt

Met deze actie wilden we o.a. het contrast tussen marketing en realiteit blijven benadrukken. “De konijnensector, en andere vleesindustrieën, leiden consumenten graag om de tuin. Door vaak genoeg te zeggen dat het welzijn van de dieren voorop staat en minieme wijzigingen aan te brengen in de houderijen, proberen ze de consument gerust te stellen, en vooral, te laten blijven consumeren. Dit onderzoek maakt opnieuw duidelijk dat dieren in de industrie wegwerpproducten zijn.”

Met slogans als ‘konijnenvlees = dierenleed’ en ‘weet wie je eet’ stellen de activisten de mishandeling van de konijnen en hun lot in de vee-industrie aan de kaak. In plaats van hen te portretteren als wegwerpproducten, krijgen de dieren een gezicht. Bite Back eist een stopzetting van de konijnenvleesindustrie en een einde aan de subsidies voor de promotie van konijnenvlees. Actievoerders tonen de beelden uit de industrie aan passanten en omstaanders en gaan met hen in gesprek. “Wij tonen wat de industrie maar al te graag achterhoudt” klinkt het bij de organisatie.

Inspecties dierenwelzijn falen

De overheid blijft overtuigd dat inspecties dierenwelzijn en cameratoezicht soelaas brengen. Activisten wijzen er jaar na jaar op dat deze methode niét werkt. De beelden die door dierenactivisten naar buiten gebracht worden, bewijzen dat dierenmishandeling en de vee-industrie hand in hand gaan. Bovendien is de methode van toezicht erg beperkt: het is niet duidelijk wie beslist waar inspecties uitgevoerd worden en hoe vaak die uitgevoerd worden. Er is geen duidelijkheid wie de beelden van camera’s in stallen en slachthuizen bekijkt. En het is niet klaar wie bepaalt hoe ernstig de beelden zijn. Lainé gaat verder; “Zoals de beelden uit de slachthuizen van Tielt, Izegem en Hasselt, onze campagne Varkensleed Vlaanderen, en de beelden van mishandelde kalfjes in Vlaamse verzamelcentra al eerder uitwezen, gebeurt er niets diervriendelijks in de vee-industrie. Dieren lopen niet gewillig hun dood tegemoet. Hoezeer de Vlaamse Minister van dierenwelzijn ons tracht te overtuigen met zijn woorden over controles en inspecties, zo zeer falen zijn daden.”

Parkkooien: een slechte zaak

Op lekkervanbijons.be (website van de VLAM) staat te lezen dat “België een pionier (is) op het vlak van dierenwelzijn. Sinds 1 januari 2016 mogen in België geen vleeskonijnen meer gehuisvest worden in kooisystemen. De minimale standaard is de zogenaamde diervriendelijke “parkhuisvesting”. België speelt daarmee een voortrekkersrol in Europa.” Bite Back meent dat ook dit systeem van parkhuisvesting een lege doos is: “De plastic bodems in parkkooien zorgen voor een betere verspreiding van ziektekiemen. Het sterftecijfer in de konijnensector is hoog, ongeveer 1 op 4 konijnen sterft vroegtijdig. De overgang van kooien naar parksystemen heeft geen verandering gebracht. En toch wil men dit systeem binnenkort (vanaf 2025) ook introduceren voor moederkonijnen, waarvan vakliteratuur duidelijk afraadt om hen in groepen onder te brengen tijdens het bevallen en zogen. Het gaat hier duidelijk niet om het welzijn van de dieren.”

Een stopzetting is nodig

Met de Week van het Konijn doet VLAM reeds meerdere jaren pogingen om de bevolking weer meer konijn te doen eten. Een campagne waar Europa tien- tot honderdduizenden euro’s in pompt. Het eten van konijn is al decennialang in dalende lijn, in 2022 was het thuisverbruik van konijnenvlees zelfs historisch laag. Het is minstens opmerkelijk dat er zoveel geld geïnvesteerd wordt in het eten van dieren die mensen blijkbaar niet meer als voeding zien. 

Voor ons is het duidelijk “Alsmaar minder mensen eten konijnenvlees. Vlees zorgt voor onvoorstelbaar veel dierenleed. Een stopzetting is wat hier nodig is, net zoals dat eerder al kon bij het gebruik van kermispony’s en bij de nertskwekerijen. Een oprecht beleid inzake dierenwelzijn zou al plannen op tafel liggen hebben voor zulke stopzetting in plaats van het subsidiëren van nieuwe parksystemen, pleisters op een grote wonde die bovendien voor zo mogelijk nòg meer dierenleed zorgen.”

 

nl_BENederlands (België)