Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

Over het lijden aan de andere kant van de vislijn

Aan het water zitten in de zon – maar ook bij regen en wind – de hengel uitgooien en wachten: voor sommigen is vissen een rustgevende activiteit. Maar er is een keerzijde aan dit idyllisch klinkende verhaal. Die keerzijde is de andere zijde van de vislijn, waar de hengel zit. Ontspanning voor de visser betekent paniek en angst voor de vis. Een gevecht om in leven te blijven. Hun overlevingskansen als je ze teruggooit? Misschien overleven ze het, misschien ook niet.

Vissen voelen pijn

De misconceptie heerst nog steeds dat vissen geen pijn zouden voelen en dat ze na 3 seconden alles weer vergeten zijn, zelfs de meest traumatische ervaringen. Hoe hard we het hen ook gunnen om de toegebrachte pijn niet te voelen, niets is minder waar …

In een van onze vorige blogberichten kon je lezen dat vissen lijken op honden, katten en ook de mens: ze hebben een skelet, spieren, een zenuwstelsel, een hart, bloedvaten, een ademhaling, vijf zintuigen … Al die gelijkenissen zorgen ervoor dat ze net zoals ons en andere zoogdieren dezelfde soort pijn ervaren.

Vissen kunnen het niet uitroepen van de pijn zoals wij dat doen. Maar hun anatomische onvermogen om te gillen en te huilen, wil niet zeggen dat ze geen pijn voelen. Vissen die lijden: 

  • spartelen en wriemelen alle kanten op;
  • proberen weg te komen;
  • hebben uitpuilende ogen;
  • ademen sneller;
  • en snakken met alle macht naar adem (eens boven water, beginnen ze te stikken).

In naam van ontspanning worden vissen dus enorme paniek bezorgd en pijn aangedaan. 

Traumatische ervaring, vaak met de dood tot gevolg

Nu je weet dat vissen net zoals wij pijn voelen, zal het je niet verbazen dat uit het water gevist worden een traumatiserende ervaring is. Als je in de val gelokt wordt, gaat het er zo aan toe:

  • Met een snok scheurt er een scherp stuk metaal door je huid. De pijn is onhoudbaar.
  • Je wordt minutenlang boven water getrokken waar je meteen begint te stikken. Je snakt gretig naar adem, maar je kan geen kant op.
  • Soms doorboort de haak niet alleen je kaak, maar ook delen van je keel. Of slik je de haak door, wat je niet zal overleven.
  • De druk waarmee je uit het water getrokken wordt, is zo groot dat je zwemblazen kunnen scheuren, je ogen uit je oogholtes kunnen springen en je interne organen door je mond naar buiten kunnen barsten.
  • Gretige handen trekken je uit het water en houden je op zo’n manier vast dat je organen beschadigd raken en je slijm en schubben verliest. Daardoor heb je geen natuurlijke bescherming meer tegen parasieten en infecties: je overlevingskansen dalen met de seconde.
  • De haak wordt onhandig uit je kaak getrokken en doet je kaak nog verder scheuren. De pijn is ondraaglijk.
  • De aanvallers willen nog een foto: ze houden hun hand over jouw kieuwen, waardoor je nog minder lucht krijgt. Je verliest bijna het bewustzijn, maar houdt vol zolang je kan. 

De stress en paniek zijn een pure uitputtingsslag. Hormonen zoals cortisol en adrenaline razen door je lijf. Als je met een worp weer in het water belandt, kan je in shock gaan. Ofwel sterf je aan je verwondingen, ofwel moet je enorm lang herstellen.

CONCLUSIE

Hoewel vissen niet roepen of huilen als ze pijn voelen, tonen ze op hun eigen, unieke manier dat ze lijden. Ze spartelen bijvoorbeeld paniekerig heen en weer en snakken hopeloos naar adem.

Vanaf het moment dat ze uit het water getrokken worden, start de verstikkingsdood. Ondertussen scheurt hun huid verder open, worden hun organen beschadigd en verliezen ze schubben en slijm. Elke seconde langer boven water doet hun overlevingskansen dalen. Ofwel moeten ze enorm lang bekomen van deze verschrikkelijke ervaring, ofwel eindigt dit ‘ontspannende uitje’ met de dood.

Bite Back wil het lijden van dieren onder de aandacht brengen. In de eerste plaats het lijden uit de dierindustrie, maar ook in de hobbysector. Vissers – die vaak menen dicht bij de natuur te (willen) staan, hebben in veel gevallen geen idee van het lijden dat ze veroorzaken. Kennis vergaren, in dit geval over het vermogen van vissen tot het voelen van pijn, is een eerste stap richting het veranderen van gedachten, aannames en handelingen.
Elk dier heeft recht op een leven vrij van angst, pijn en uitbuiting.

Wil je mee weten over de dieren? Abonneer je dan op onze nieuwsbrief. Of volg ons op sociale media en deel onze berichten (Facebook | Instagram) – zo help je ons om informatie te verspreiden.

Wil je je inzetten voor deze dieren, en mee sleutelen aan campagnes of deelnemen aan acties? Meld je dan aan als activist, en wij nemen contact met je op om te bekijken hoe we samen de dieren kunnen helpen.

Ook kan je ons financieel steunen: zo bied je ons fondsen om onderzoek te doen, acties te organiseren, informatiebrochures te drukken en actiemateriaal te bestellen. Doe een gift of word lid en doe een maandelijkse bijdrage.

 

Samen sterk voor de dieren.

  • https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/09/25/vissen-voelen-wel-degelijk-pijn-op-een-gelijkaardige-manier-als/
  • https://thehumaneleague.org.uk/article/why-recreational-fishing-is-bad-for-fish
  • https://myfwc.com/research/saltwater/fish/snook/reduce-catch-release-mortality/#:~:text=After
  • https://www.onegreenplanet.org/animalsandnature/5-reasons-sport-fishing-is-cruel-and-unnecessary/
  • https://www.sinergiaanimalinternational.org/single-post/is-fishing-cruel
  • https://www.independent.co.uk/climate-change/news/fishing-anglers-fish-hurt-injuries-catch-and-release-feeding-a8575816.htm