Hallo iedereen,
Zo fijn dat jullie hier zo talrijk aanwezig zijn. We zijn hier vandaag om op te komen tegen het vreselijke dierenleed en tegen de uitbuiting van de dieren. Maar we komen ook samen omdat we dromen van een rechtvaardige wereld, omdat we strijden voor een wereld waarin elk dier rechten heeft en elk dier vrijheid kent. Het doet goed om hier samen te zijn met datzelfde doel, met gelijkgestemden. Toch?!
Voor ons is het al jaren duidelijk dat de huidige situatie onhoudbaar is. Niet alleen wordt er op dieren gejaagd, worden ze als entertainment gebruikt, voeren mensen vreselijke proeven op hen uit of wordt hun vacht of vel gebruikt om als kledij te dienen. Wereldwijd worden miljarden dieren gedood voor consumptie. De gevolgen van de veeteelt zijn desastreus voor onze omgeving, voor onze medemensen en vooral voor de dieren. In België alleen al worden elke dag zo’n 880.000 dieren gedood in het slachthuis en honderdduizenden vissen gevangen. Een aantal zo groot dat we het ons nauwelijks kunnen voorstellen. Waar blijven al die dieren?
Hoe graag de reclames over vlees en zuivel ons anders willen doen geloven; de dieren in de vee-industrie lopen niet vrolijk in het gras rond, ze kunnen niet met soortgenoten spelen en ze worden al zeker niet doodgeknuffeld. Het leven van een dier in de industrie is een brute, harde, strijd. Een strijd die altijd eindigt met een laatste rit naar het slachthuis, met de dood.
De situatie van een varken in de vleesindustrie staat mijlenver af van hoe ze in een natuurlijke omgeving zou gedijen. Een piepkleine, harde, betonnen stal waarin ze met tientallen soortgenoten op elkaar gepropt zit, zonder enige vorm van verrijking is niet hetzelfde als een grote weide met een rustige slaapplaats vol stro, de mogelijkheid tot wroeten en modderbaden en ruimte om te kiezen met welke soortgenoten ze omgaat. Vissen worden in betonnen tanks met veel te veel dieren op elkaar gehouden. Het water waar ze in leven is vervuild, ze moeten medicatie krijgen om gezond te blijven en ze zijn gestresseerd door de situatie waarin ze moeten leven. Dat is heel wat anders dan in het wild, waar ze vaak samenleven in scholen, waar ze veel ruimte hebben om voedsel te zoeken, waar ze kilometers zwemmen om te kunnen paren of waar ze zelfs kunstwerkjes op de zeebodem maken om een partner aan te trekken. En zelfs daar zijn ze niet beschermd tegen de massale visvangst. Een kip die in een krappe kooi zit met te veel soortgenoten, op een ondergrond van gaas; is niet hetzelfde als een weide met ruimte om te scharrelen en een stofbad te nemen, een nest te bouwen, haar vleugels te spreiden en haar veren glad te strijken. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Waarom laten we als samenleving nog toe dat er nieuwe (mega)stallen en slachthuizen gebouwd worden als al lang duidelijk is dat de gevolgen van die industrie vreselijk zijn?! Denk maar aan de stikstofoverlast, de negatieve impact op de biodiversiteit, varkens die door mestputten zakken, stalbranden die steeds vaker voorkomen en ziektes die schering en inslag zijn. Zelfs de werkers in de industrie worden uitgebuit. Ze moeten steeds sneller hun werk uitvoeren, wat niet alleen zorgt voor meer fouten waar de dieren uiteraard de dupe van zijn, het zorgt ook voor grote psychische gevolgen bij de werkers zelf. We moeten weg van het systeem dat mensen en dieren uitbuit, dat dieren als producten ziet, dat enkel draait om zo veel mogelijk winst maken, dat dieren elke dag gebruikt, misbruikt en doodt.
Hoe je het ook draait of keert, dieren lijden ongelofelijk hard in de industrie. Miljoenen dieren lijden elke dag. Ze leiden een leven waarin niet tegemoet gekomen wordt aan hun natuurlijke behoeften. Een leven waarin ze gescheiden worden van vrienden en familie, met hun neus over beton schuren in plaats van over fris gras, waarin ze verwond worden, ziek zijn en uitgebuit worden. Het is een fabeltje dat je een dier diervriendelijk zou kunnen slachten. De rit naar het slachthuis bezorgt de dieren stress. Ze komen aan op een onbekende plaats waar de geur van bloed en angst overheerst. Ze zien dat hun soortgenoten, net als zij, zenuwachtig en bevreesd zijn. En dat allemaal terwijl het niet nodig is om dieren op deze manier te gebruiken, te doden, te eten. Terwijl we weten dat het ethisch niet verantwoord is om dit te doen. Omdat elk dier een individu is dat recht heeft op een gelukkig en vrij leven.
Onze eisen zijn dan ook duidelijk: maak een einde aan het subsidiëren van de vee-industrie, stop met de bouw van nieuwe stallen en slachthuizen en veranker dierenrechten in de grondwet. De overheid kan de investeringen die ze doet in een industrie die niet meer houdbaar is, beter richten naar producten en diensten die beter zijn voor mens, dier en milieu. Help de boeren als overheid om om te schakelen naar minder belastende producten, naar plantaardige producten die gezond zijn en die moreel niet beladen zijn..
Als we de feiten op een rijtje zetten is het maar al te gek dat we in de eenentwintigste eeuw in dit land nog dieren eten. De wetenschap is het erover eens: dieren zijn niet alleen intelligent, ze kunnen ook pijn en plezier ervaren. Wie is de mens dan om over hun leven en dood te beslissen? Wat wij willen, rechten voor en de bevrijding van dieren, is geen radicaal idee. Het weerspiegelt toch net wat we als samenleving willen; medeleven en morele vooruitgang?
Zoals Angela Davis zei “I am no longer accepting the things I cannot change. I’m changing the things I cannot accept.” Dat is wat we hier vandaag doen. We veranderen datgene waarvan we weten dat het niet juist, niet normaal en niet noodzakelijk is. We strijden samen voor een wereld die rechtvaardig is, die de waarde van een dier niet in geld uitdrukt. Een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn, waarin anderen niet geschaad worden en waar empathie zegeviert. We moeten samenwerken om een wereld te creëren waarin dieren beschouwd worden als wie ze zijn, als voelende wezens die vrijheid, respect en bescherming verdienen. Laat ons blijven strijden voor zo’n wereld. Want het is mogelijk. Samen maken we een einde aan de dierindustrie!