Het leven van melkkoeien

Melkkoeien moeten meer melk geven dan goed voor hun is, de dieren betalen hiervoor met hun gezondheid en hun leven. Op slechts enkele jaren tijd vermindert de vruchtbaarheid van een melkkoe, gaat haar uiergezondheid achteruit en is de kans groot dat ze kreupel loopt. Voor de veehouder betekent dit dat de koe niet langer de maximale winst oplevert. Om die reden wordt jaarlijks 30% van de Vlaamse melkkoeienstapel ‘opgeruimd’ en vervangen door nieuwe koeien. Gemiddeld is een Vlaamse melkkoe 5,5 jaar oud wanneer ze in het slachthuis belandt. Van nature kan een koe 20 jaar oud worden.

Stel je voor, lijden vanaf je geboorte…

Kalfjes drinken onder natuurlijke omstandigheden 6 tot 12 maanden lang melk bij hun moeder. In de zuivelindustrie worden kalfjes echter enkele uren na de geboorte van de moederkoe gescheiden, omdat de melk verkocht wordt voor menselijke consumptie. Door de abrupte scheiding kunnen koe en kalf geen natuurlijk gedrag stellen en ervaren ze angst en stress. Kalfjes en koeien roepen naar elkaar, maar kunnen elkaar niet zien of horen.

Niet alle kalfjes die geboren worden in een melkveebedrijf zijn bestemd om zelf ook melkkoe te worden. Mannelijke dieren geven geen melk en zijn bijgevolg nutteloos voor de zuivelindustrie, net zoals een deel van de vrouwelijke kalfjes. Ze worden beschouwd als ‘bijproducten’ en worden op 7 a  8 maanden tijd vetgemest om te dienen als kalfsvlees.

Kalfjes krijgen in plaats van melk bij hun moeder, kunstmelk te drinken. Ze brengen hun eerste weken door in kalverboxen of -iglo’s. Na een achttal weken worden ze in kleine groepjes gehuisvest. Ze hebben dan wel meer sociaal contact maar nog steeds nauwelijks de kans om natuurlijk kuddegedrag te vertonen.

Overbezette stallen en slechte gezondheid

In veel melkveebedrijven is de stalbezetting (te) hoog, de concurrentie tussen dieren is hier groot. Het leidt tot chronische stress-situaties, vooral bij zwakkere dieren, ze vrezen confrontatie en krijgen vaak slechts de restjes van het voer. Dit resulteert in een lagere weerstand bij de koeien, wat hen vatbaarder maakt voor diverse gezondheidsproblemen.

Fokstieren

De fokstieren die het sperma voor de melkkoeien moeten leveren verblijven in KI (kunstmatige inseminatie) stations. Stieren worden hier individueel gehuisvest, ze kunnen nooit naar buiten en hebben geen enkele mogelijkheid voor het uiten van natuurlijk gedrag. Bij alle fokstieren wordt een ring door het neustussenschot aangebracht. De neusring is een middel om dieren onder controle te houden door hen te pijnigen.

Naar het slachthuis

Jaarlijks wordt 30% van de koeien op de Vlaamse melkveebedrijven afgevoerd naar slachthuizen. De slachtmethoden in de runderslachthuizen zijn verre van ‘humaan’ of ‘diervriendelijk’. Dieren die te bang zijn om zich nog spontaan voort te bewegen, krijgen elektrische schokken toegediend en worden ‘bedwelmd’ door een metalen pen in de hersenen van het dier te schieten, wat vaak niet van de eerste keer lukt.

Biologisch is niet beter

Ongeveer 3.000 melkkoeien worden gehouden in biologische productiesystemen. In biologische bedrijven zijn de wettelijke voorschriften strenger. Zo mogen ze enkel biologisch voer krijgen, moet elke koe minimaal 6 m² stalling krijgen en moeten ze verplicht weidegang krijgen. Om de melkproductie op gang te houden moeten ook bio-koeien herhaaldelijk geïnsemineerd worden en bevallen. De kalfjes moeten tot 3 maanden na de geboorte gevoederd worden met melk van de moederkoe, maar er is geen verplichting om kalf en koe bij elkaar te laten. Er worden nog steeds onthoorningen uitgevoerd, uierontstekingen komen frequent voor en eens de bio-koe minder productief wordt belandt ze net als alle andere koeien in het slachthuis.

Terug naar de algemene pagina: Uitgemolken.
Of bekijk het volledige rapport hier.