Voor het ene dier zoals een jonge zeehond mogen we het afslachten ‘moord’ noemen. We hebben immers niets nodig van een zeehond (al belanden er onderdelen van een zeehond in o.a. cosmetische producten, omega-3 pillen of lederen artikelen). En dan is het ook heel gemakkelijk om de slachters van zulke dieren beulen te noemen of moordenaars. Een ander 
dier zoals bijvoorbeeld een lammetje moet het doen met ‘we laten het doden’. Immers, een lamsboutje of het leer of de vacht van een lam zou ons wel eens heel goed van pas kunnen komen. De medewerkers aan zulke slachtpartijen noemen we dan ook helemaal anders: ambachtelijke slager, couturier of traiteur.
Speciesisme heet dat: sommige dieren vinden we lief, andere dieren lekker. Discriminatie op grond van de soort, en niet alleen het onderscheid maken of ze tot het mensdom of dierenrijk behoren, maar ook bepaalde dieren een voorkeursbehandeling geven boven anderen. En dat is waar de dierenrechtenbeweging op wilt wijzen. Het ene dier is voor een dierenrechtenactivist niet per definitie meer waard dan het andere dier. Een dierenrechtenmens erkent de individuele belangen en behoeften van een dier, los van het eventuele nut voor de mens. En de belangen van die dieren worden niet opgeofferd of opzij geschoven indien het ons ineens wel goed uitkomt. Een voorbeeld: een hond is hierbij evenveel waard als een varken, een kat evenveel waard als een kalfje: voor beide dieren huren we geen andere mensen in om hen bij hun moeders weg te rukken, op te sluiten, vet te mesten, op transport te zetten, te mishandelen of te laten ombrengen voor hun vlees of vel. Dierenrechten respecteren is erkennen dat dieren hun eigen belangen hebben. Ongeacht of ze leuk zijn, nuttig voor de mensen of bedreigd als soort en ongeacht of mensen iets om ze geven.
We willen graag geloven dat bepaalde dieren minder zouden lijden dan andere dieren. We hebben blijkbaar behoefte aan nog meer wetenschappelijk onderzoek naar hun belevingswereld, intelligentie en behoeften alvorens te durven toegeven dat lijden lijden is en pijn pijn. Hun pijn. Hun leven. En ieder dier wil leven, zonder onderdrukking, mishandeling en uitbuiting.
Vanaf onze kindertijd krijgen we een heel onrealistisch plaatje voorgeschoteld van dieren op een boerderij. Sla er maar eens een gemiddeld kinder(voor)leesboek op na: ‘het kalf drinkt melk bij de moederkoe, de biggetjes rennen door de wei, de kip loopt met haar kuikens over het erf’. Dat leest lekkerder weg dan: ‘de big gilt het uit wanneer de boer zijn staartje, balletjes en hoektandjes afknipt, de kip zit met een afgebrande snavel samen met 4 andere kippen in een kooi ter grootte van een A4-tje, de moederkoe loeit om haar pasgeboren kalf die de boer net na de geboorte bij haar weg heeft genomen …’
We zijn als mensheid heel goed in het willen wegkijken van bepaalde vormen van onderdrukking en uitbuiting. Daar hebben we klaarblijkelijk een blinde vlek voor gereserveerd.
Iedereen die zelf een dier zoals een hond of kat heeft, weet dat ieder dier anders is, een individu is met zijn eigenaardigheden, behoeften en eigenschappen. Geen haar op je hoofd die er aan denkt iemand te gaan betalen om ‘Minoesj de poes’ of ‘Boomer de hond’ ruw in een kooi te proppen waar ze amper hun kont kunnen keren, hem vet te mesten, in een overvolle veewagen te gooien, aan een slachthaak te hangen en hem de keel door te snijden en te laten leegbloeden.
Maar voor andere (welzijnsgevoelige) dieren huren we wel andere mensen in om hetzelfde te doen. Geen enkel dier wandelt vrijwillig een slachthuis, een arena, een laboratorium of dierentuinkooi in. Dat gebeurt enkel en alleen omdat wij de mens centraal stellen in het universum en dieren onderwerpen omdat ze zwakker zijn dan wij en onmondig zijn. Dit getuigt niet alleen van een ultieme dominantie maar ook van een ongelooflijke hoogmoed.
De mens heeft de keuze om aan deze dierendiscriminatie mee te werken of om zich er tegen te verzetten.De weg naar dierenbevrijding van de menselijke onderdrukking kan bewandeld worden door iedereen die van goede wil is en er ook naar wil gaan leven. Dierenrechten komen er niet uit zichzelf: daar zullen we met zijn allen voor moeten blijven strijden.
De dieren zijn er al veel te lang klaar voor. En jij?
Voor de dieren,
Marianne Huiberts,
Voorzitter Bite Back vzw
