Who loves you, babe?
26-10-2004
Deze week zag ik ze weer: die aandoenlijke snuitjes van jonge varkens. Die snuitjes staken uit een veewagen die richting het slachthuis reed. Ik zag die neusjes de buitenlucht opsnuiven en een flink aantal oogjes nieuwsgierig de wereld inkijken. De chauffeur van de veewagen zag dat ik met een buitengewone belangstelling naar zijn wagen keek, voelde zich blijkbaar gevleid door zoveel vrouwelijke aandacht en glimlachte op zijn best naar me.
Er is geen diersoort zo gehaat als het varken. Je hebt zogenaamde edele dieren zoals paarden en je hebt zogenaamde gebruiksdieren zoals varkens. En het loopgerei van het ene dier noem je benen en de andere heeft dan weer poten. Maar met die pootjes loopt een varken wel zo ver mogelijk van zijn slaapnest om zich te ontlasten. Een paard laat het gewoon langs zijn edele benen lopen. Een varken is de hele dag druk doende om zijn kostje bij elkaar te wroeten en te zoeken. Een schoonheidsspecialiste hebben ze niet nodig. Voor afkoeling en verzorging van hun huid nemen ze een modderbad. Ze zijn dol op een warm lentezonnetje waarin ze zich heerlijk kunnen opwarmen. Na gedane arbeid is het goed rusten. Maar een varken neemt geen genoegen met ‘zomaar een slaapplaatsje’. Nee, dat wordt heel secuur bijeengezocht.
Stro, hooi, takjes, bladeren en als je niet uitkijkt ook een kledingstuk
Maar daar denkt de intensieve varkenshouderij anders over. Zij heeft een heel andere carri ¨re gepland voor het varken. Vet moet het biggetje worden. Opgesloten en strak opeengepakt in bio-industrieschuren. Zwangere zeugen mag je constant vastklemmen tussen ijzeren stangen, ook wanneer ze bevallen zijn en hun biggen spenen. In het duister worden ze gehouden, anders worden ze toch maar onrustiger en meer gestresst dan dat ze al zijn in hun gevangeniscellen.
Varkensboeren en dierenartsen castreren zonder verdoving de mannelijke biggen. En als ze toch aan het snijden zijn, dan gelijk ook even die hoektandjes wegknippen en die vrolijke krulstaart er ook maar af. Weinig dieren zo mishandeld als varkens. Niets zo mistroostend als een bezoek aan een intensieve varkenshouderij. Wat ik al die varkens in zo’n veewagen gun is ‘one great day out’, voordat ze geëlektrocuteerd en soms nog bij bewustzijn geslacht worden. Wanneer ik zo’n veewagen zie, hoop ik altijd dat hun naderende, onontkoombare dood snel en pijnloos mag zijn. Zij zijn er bijna vanaf. Hun lijden zit er bijna op. Zat zo’n veewagen vol met honden en katten, dan zouden er onmiddellijk protestmarsen oprukken richting Brussel. Ook die worden echter in Aziatische landen net zo slecht behandeld zoals hier de varkens. Ook het leer van geslachte Aziatische honden en katten wordt verwerkt in luxe lederwaren, schoenen en portefeuilles. Of ze worden verwerkt tot kauwkluiven voor onze honden. Het varken dat – qua intelligentie en gedrag – zo op de hond lijkt, verdient echter ook ons mededogen en ons respect. James Cromwell, de acteur die de boer Hoggett speelt in de speelfilm over het biggetje Babe, besloot na de opnames van de film te stoppen met het gebruik alle dierlijke producten omdat hij zo onder de indruk was van de dieren waarmee hij werkte. Onbekend maakt onbemind, zeggen ze dan. En dat geldt zeker voor varkens.
(P.S. Leer meer over : de behandeling van varkens in de intensieve veehouderijen )
Voor de dieren,
Marianne Huiberts,
Gerelateerd
dat je zelf ergens hebt laten slingeren, worden mee naar de slaapplaats gesleept. Met het tere, kleine mondje worden de bouwmaterialen zorgvuldig naar é én plek gebracht. De pootjes schrapen alle materialen tot een bevallig slaapplaatsje en als alles geïnspecteerd en goed bevonden is, dan pas legt het zijn moede hoofdje neer. Zo heeft de natuur het voor het varken geregeld.
