De wereld is gek aan het worden. We kunnen het verschil niet meer maken tussen oorzaak en gevolg. Met als gevolg een ware heksenjacht op alles wat kwakt, kakelt en gakt. Na Azië is Turkije aan de beurt met de vogelgriep. Europa pompt vermogens in de bestrijding van de vogelgriep, terwijl ze wat mij betreft direct die miljoenen mogen inzetten om de dierenindustrie af te bouwen, of beter nog, direct af te schaffen.
Mensen, mensen, mensen, denk ik als ik de TV-beelden zie van prachtige kippen en eenden die letterlijk rennen voor hun leven. Ze worden in plastic zakken gepropt en vervolgens levend begraven of verbrand! Mijn hemel, en dat gebeurt met zoveel gemak, ongevoeligheid en slechtheid. En met zoveel domheid: zonder mondkapje of handschoenen.
Wanneer wrijft men het zand uit de ogen en kijkt men de ware veroorzaker van al die ellende eens recht in de ogen? Hoe vaak moet die dierenvervolging nog worden herhaald voor mensen wakker schieten? Diegenen die de vinger op de zere plek (de bio-industrie) durven te leggen, zoals de Nederlandse dierenwelzijnsorganisatie Wakker Dier, worden door sommige politici verketterd als criminele organisatie. Gesproken uit de monden van ‘politici’, met hun dubbele belangen en een dubbele baan. Ze zijn namelijk ook werkzaam in de bio-industrie. De echte criminelen zijn natuurlijk de gladde jongens en meisjes van de bio-industrie. Zij die dieren kooien en knevelen en met miljoenen ombrengen.
En wederom lijkt alles geoorloofd. Hebben we dan werkelijk zo’n slecht geheugen? Kunnen we ons de beelden niet meer voor de geest halen van de brandstapels van de koeien en kalveren in het Verenigd Koninkrijk ten tijde van de MKZ-crisis? De grijpers waarmee varkens op een stapel worden gegooid als oud vuil? De dioxinecrisis waarbij de dieren uit de handen van mensen werden gerukt om vernietigd te worden? Om het jaar blijken we tegenwoordig een dierencrisis te hebben en de media en het publiek lijken het gewoon te worden. Waar zijn de kritische vragen van de media? Waarom blijven we zo ongestoord als er weer een crisis is en dreigt?
Bite Back ijvert onophoudelijk om zoveel mogelijk mensen aan de kant van de dieren te krijgen. Want hoe je het ook wendt of keert, wij maken allemaal een keuze, ook in deze crisis.
Voor de dieren,
Marianne Huiberts,
Voorzitter Bite Back vzw
Gerelateerd
