 |
De schapenhandelaar waar ik regelmatig kom om vers stro te kopen voor de dieren waar ik zorg voor draag, is een echte zakenman. Geen oren naar – in zijn ogen tenminste – lariekoek over geen vlees willen eten. Hij verkoopt zijn dieren aan iedereen en hij slacht zelf ook lammetjes en schapen. Onlangs begon ik een gesprek met hem over de nieuwgeboren lammetjes. Wat de prijs was en wat en aan wie er zoal verkocht werd. En natuurlijk kon ik het niet laten om terzijde toch even op te merken dat ik niet kan begrijpen dat mensen zulke dierenengeltjes, zoiets liefs en kwetsbaars als een lammetje, kunnen opeten of slachten.
Lichtelijk geïrriteerd antwoordde hij dat ik mijn mening daarover niet mocht opdringen. ‘Ach’, zei ik, ‘wat versta je onder opdringen? Jij zegt jouw mening, ik mijn mening. En om je gerust te stellen: jullie vleeseters zijn nog steeds in de meerderheid, de meeste dieren worden geslacht, maar mogen er alsjeblieft eens een paar dieren het geluk hebben niet geslacht te worden? Wij zijn de barmhartigen.’ Hij keek me aan en knikte. ‘Geef je telefoonnummer eens, dan bel ik je als ik hier een schaap of lam heb dat ik niet kan verkopen, en dan mag jij die gratis komen ophalen.’
Kinderboerderij, vorige zomer. In gesprek met een medewerker van de boerderij over de jonge koe die ze naar het slachthuis willen sturen. ‘Die produceert niet.’ ‘We hebben al twee keer geprobeerd haar zwanger te krijgen, niet gelukt.’ ‘Mensen willen jonge dieren zien, en aangezien ze niet kan kalveren, gaat ze naar de slacht.’ Praten als Brugman om haar vrij te krijgen. Ik bied aan een goed adoptieadres te zoeken. Een maand later hoor ik dat ze toch is geslacht. Verdriet maakt zich van me meester. Dieren moeten opbrengen, presteren, baby’s op de wereld zetten die later opgepeuzeld worden, zo niet, op naar de slacht. Gisteren op de kinderboerderij. Deze routine, hetzelfde systeem. Er wordt gefokt voor de slacht. Om mensen de natuurlijke kringloop van ‘het leven’ te laten zien. Geboren worden en sterven. Ook op de kinderboerderij. Weinig mensen die dat zullen beseffen wanneer ze de pasgeboren geitjes aaien. Drie maanden later hangen die bokjes met opengereten hals waar het bloed uitgutst aan de slachthaak, ritueel geslacht door de halal slachters.
Ik gruwel van het woord ‘diervriendelijk’ slachten. Dat bestaat niet. Een dier slachten is per definitie al niet diervriendelijk. Omdat het niet in het belang van het dier is maar het puur om eigenbelang gaat. Dus laat het woord ‘diervriendelijk’ er alsjeblieft buiten.
Het dier was nog lang niet levensmoe, maar omdat veel mensen denken dat dieren gemaakt zijn om op te eten, moeten ze hun onontkoombare, wrede lot maar ondergaan.
Ik kan je zeggen dat zelfs het euthanaseren van huisdieren niet altijd ‘diervriendelijk’ verloopt. Ik heb het al twee keer meegemaakt met 2 van mijn eigen honden dat het euthanasaat niet inwerkte, en dat het te lang duurde en de arts uiteindelijk in het hart prikte om de dood te doen ingaan. En dan geloven mensen de sprookjes van de slachters en slagers dat dieren in slachthuizen ‘diervriendelijk’ worden geslacht. Pinnen in koppen rammen, dieren elektrocuteren, dieren vergassen, hun hals doorsnijden bij bewustzijn IS niet diervriendelijk. Is geen daad van barmhartigheid. Want het is niet in het belang van het dier.
Afgelopen zomer zien mijn zus en ik bij het voorbijrijden een duidelijk zieke koe in de snerpende hitte in een open wei zonder é én spatje schaduw op haar zij liggen. Vreemd. Twee andere koeien lopen met de nageboorte uit hun vagina in de wei, waarvan er é én moederkoe erbarmelijk loeit naar haar weggenomen kalf. Wij gaan op zoek naar de boer(in). Er volgen drie korte – afzonderlijk van elkaar – gesprekjes met respectievelijk de dochter, de boerin en de zoon.
En alledrie hebben ze een ander verhaal: ja, de dierenarts is al geweest, nee de dierenarts moet nog komen, ja, we gaan er iets aan doen, en ja, de koeien zijn gisteren bevallen en ja, de kalfjes zitten in een box enzovoort en zo verder. Paar uur later komen we terug. Koe ligt nog steeds in de volle zon. Ons advies is om haar binnen te halen, wat een hele klus is, dat weten we, een koe is zwaar, maar zo’n melkbedrijf moet daarop voorzien zijn, of om een soort van parasol over haar heen te plaatsen. Hoongelach, ha ha, een koe kan daartegen. Nee, een koe kan daar slecht tegen. Ga zelf eens een paar uur in de volle zon, graadje of 30, liggen, zonder schaduw, zuchtje wind en water.
En dan komt de grootste leugen: de arme koe ligt zo al een paar dagen!! In de bloedhitte en de dierenarts is nog niet geweest. Problemen bij de bevalling, kalf weg (standaardpraktijk in de melkveehouderij), moederkoe laten liggen in de wei, verlamd en door merg en been hartverscheurend loeiend. De zoon heeft het druk met de verkoop van melk aan de particulieren, vooral moslims. Hij doet net alsof hij ons niet hoort als we blijven aandringen op de dierenarts en beschutting. Klanten beginnen zich er nu ook mee te bemoeien. Een paar klanten helpen ons over het prikkeldraad, om bij de koe te kunnen, é én geeft me een emmer water zodat ik haar mond kan bevochtigen. We zijn hun wegkijken van dit lijden van dit arme dier zat en zeggen dat we de politie gaan bellen, dat ze niet in orde zijn met de dierenwelzijnswet en dat ik de FAVV erbij ga halen. Dat blijkt te helpen. Even later wordt de koe door de dierenarts ingeslapen. Ze was niet meer te redden, wel als ze eerder goede zorgen hadden toegediend en haar hadden verzorgd… En dan mag je zo rot aan je einde komen. Kind van je weggenomen, wellicht al je zoveelste kind, direct al bij de geboorte, en dan hoef je ook nog niet eens te rekenen op wat mededogen.
‘Ik hoop voor u dat als u ziek bent, dat er mensen zullen zijn die mededogen kunnen opbrengen en u goed willen verzorgen, en dat u niet hetzelfde lot zult ondergaan als u dit arme dier heeft aangedaan’, zeg ik tegen de boerin.
Ik ben van plan vaker deze gebeurtenissen met jullie te delen, zodat jullie meer weet krijgen van wat er zoal met dieren in de vee-industrie gebeurt.
Als je om dieren geeft, toon dan je hart en wees barmhartig voor deze meest weerlozen onder ons.
Je bent geen extremist als je geen dierlijke producten eet, dan ben je een mens van mededogen en barmhartigheid. Laat je niets anders wijsmaken en wees trots op jouw beslissing geen medewerking meer te willen verlenen aan deze wreedheden.
Voor de dieren en met vriendelijke groet,
Marianne Huiberts,
Voorzitter Bite Back vzw
