Speciësisme en anti-speciësisme zijn voor velen van ons niet alleen onbekend terrein, maar vaak ook onbekende termen. Voor de Werelddag voor het Einde van Speciësisme, gaan we graag wat dieper in op een aantal prangende vragen.
Wat is speciësisme?
Enkele weken geleden gaven we hier al een uitgebreide uitleg over wat speciësisme precies is. In het kort samengevat is speciësisme een ideologie die een moreel onderscheid maakt op basis van soort. Het is het leven en de belangen van niet-menselijke dieren als minder aanzien – discriminatie – omdat ze tot een andere soort behoren.
Denk je echt dat andere dieren hetzelfde zijn als mensen?
Een hond is niet hetzelfde als een kat. En een mens is niet hetzelfde als een varken. Dat betekent echter niet dat we de een als minderwaardig moeten beschouwen aan de ander. Mens zijn is niet beter zijn dan een ander dier. We zijn als menselijke en niet-menselijke dieren simpelweg anders in sommige opzichten, maar vergelijkbaar in andere opzichten.
Zo lijkt het redeneervermogen van een kind sterk op dat van veel niet-menselijke dieren. Bepaalde capaciteiten van volwassen mensen lijken ook op die van andere dieren. Op bv. visuele geheugentests blinken sommige niet-menselijke dieren dan weer beter dan mensen.
We zijn gelijk in ons vermogen om te voelen, een vermogen dat van cruciaal belang is.
Onze relatie naar bv. honden en katten is toch veel sterker dan tegenover andere dieren?
In het Westen is dit een relatie die zo gegroeid is over de eeuwen heen. Onze relatie mag dan momenteel sterker zijn, het neemt niet weg dat andere dieren zoals varkens of kippen, ook kunnen lijden, spelen, voelen, plezier ervaren.
Wie zijn de grootste slachtoffers van speciësisme?
Speciësisme maakt talloze slachtoffers: het gaat hoofdzakelijk om zeedieren (vissen, schaaldieren, koppotigen). Vissen en andere zeedieren voelen wel degelijk pijn, ze kunnen plezier en lijden ervaren, vreugde en verdriet, angst en vrees. Deze dieren maken tussen 94 en 98 % uit van alle dieren die worden gevangen of gefokt en vervolgens gedood om als voeding te dienen of verwerkt te worden. Ze worden nog meer onzichtbaar gemaakt dan andere dieren die gedood worden voor voedsel.
Zogenaamde ‘veedieren’ worden tevens uitgebuit en onderdrukt ten behoeve van de mens. Kippen, koeien, varkens, kalkoenen en konijnen worden massaal gedood: bijna 80 miljard van hen worden elk jaar geslacht om als voedsel te dienen. Kippen en koeien lijden daarnaast onder het gebruik van hun eieren en melk. Daarnaast worden miljoenen dieren gebruikt in vreselijke dierproeven en wordt er op hen gejaagd voor het plezier, voor de ‘sport’.
Waarom zou ik anti-speciësist moeten zijn?
Je verzetten tegen speciësisme is een kwestie van rechtvaardigheid. Is het juist, is het rechtvaardig om dieren te gebruiken, om ze te beschouwen als minderwaardig? Neen.
Bite Back ziet anti-speciësisme als een strijd voor rechtvaardigheid. Net zoals onze inzet tegen andere vormen van discriminatie zoals racisme en homohaat, een strijd voor rechtvaardigheid is. Het is een deel van collectieve liberation, een werk van collectieve vrijheid, waarin we iedereen als gelijkwaardig beschouwen.
