Als kind werd ik vrij jong al vegetariër. Ik wilde niet dat dieren gedood werden voor mij en ik dacht dat ik door die keuze meer melk moest drinken voor belangrijke voedingsstoffen. Ik dacht ook dat koeien standaard melk gaven en dat het geen dierenleed veroorzaakte. Immers, er hoeft voor zuivel geen dier dood, toch? Vlakbij waar ik als kind woonde stonden boerderijen van Campina. Fietsend langs de herkauwende koeien of tijdens open dagen op de boerderijen zag ik toen niet de horror achter de zuivelindustrie, laat staan de impact die deze sector heeft op de maatschappij. Het was toen nog een sprookje gecreëerd door de industrie en bevestigd door de sociale omgeving waar ik in opgroeide. Gelukkig gingen mijn oogkleppen uiteindelijk af.
Lees hier verder.
Foto: Jo Anne McArthur / WeAnimals
