Op zaterdag 28 februari stonden we weer in hartje Gent met een gemotiveerde ploeg Bite Back’ers klaar om meer tekst en uitleg te geven bij onze tentoonstellingspanelen van de ‘Ontmoet Het Dier Achter Je Vlees’- campagne. Niet op de gebruikelijke hoek Veldstraat/Cataloniëstraat (deze was omgetoverd in een bouwput), maar een paar honderd meter verderop, wat toch een prima locatie bleek te zijn. Het was een fijne ‘bijna lentedag’, mensen waren geïnteresseerd en stonden open voor onze informatie.
Hieronder enkele van de reacties die onze voorlichters onthielden:
- Een mevrouw die in de psychiatrie werkt, vertelde me: “Ik at al geen vlees en geen vis meer, maar nu ik uw verhaal over de kippen hoor… Ik ben erg blij dat jullie me dat hebben verteld, want zelf kom je dat niet te weten. Dus ik ga ook geen vleeskip – of beter: vleeskuiken – meer eten.”
- Ik vang een gesprek op van een voorbijwandelende vrouw die (waarschijnlijk) naar haar man belt: “Nee, ik wil echt geen vlees meer! Ik wandel hier toevallig voorbij een stand over dierenleed … Nee, echt niet!”
- Een vrouw met 2 kinderen zei dat ze de foto’s te wreed vond voor haar kinderen, maar dat ze zeker stilstaat bij de problematiek en haar kinderen dat probeert uit te leggen.
- Ik merkte geregeld velen op die verbouwereerd waren en zeer stil werden bij het zien van de foto’s.
- “Ik had een weliswaar moeizaam gesprek (ze spraken weinig Nederlands) met twee Turkse jongens die werkzaam zijn in een varkensslachthuis in Lokeren.
Ze zegden dat er dagelijks 3000 (!) dieren aangevoerd en geslacht worden. Eerst worden de dieren verdoofd met gas en dan de keel overgesneden. Ook wisten ze me te vertellen dat in een slachthuis in Tielt dagelijks maar liefst 5000 Â 5500 varkens worden geslacht.” - Een Indische man die naar de borden stond te kijken, zei me dat het goed was dat we dit aan de mensen lieten zien. Hij was als vegetariër geboren, maar zei dat er in Indië ook nog werk was, vooral dan met de leerindustrie daar. Hij wenste ons veel succes met de actie.
- Een vrouw die haar dochter bij é én van de foto’s zegt dat dit de biefstuk is die ze bij haar frietjes eet, waarop de dochter met afschuw reageert. De vrouw vertelt me dat ze vroeger vegetarisch aten, maar omdat ze dacht dat kinderen niet gezond vegetarisch konden opgroeien, waren ze terug vlees gaan eten. Door het zien van de borden wou ze op z’n minst terug afbouwen. Haar dochtertje zag het ook wel zitten toen ik haar zei dat frietjes van aardappelen worden gemaakt en ze die dus kon blijven eten. Heb haar met een stapel foldertjes terug op pad gestuurd.
