Gent – De Bite Back activisten hadden op zaterdag 14 juni j.l. hun actiematerialen voor de ‘Ontmoet het Dier achter je Vlees’ campagne opgeslagen hoek Veldstraat/Cataloniëstraat in het centrum van Gent. Het weer was niet denderend: we moesten zelfs een tijdje onze stand helemaal afsluiten tegen de striemende regen. Ons tien man/vrouw sterk voorlichtingsteam ging onverminderd voort met het informeren van de voorbijgangers en de geïnteresseerden. De Indische veganistische hapjes werden deze keer gesponsord (spontaan aangeboden vorige keer tijdens onze OHDAJV campagne in Antwerpen) door een Nederlands koppel Hester en Bryan dat die zaterdagochtend honderden hapjes voor deze campagne had gebakken. De groenten voor de pakora’s werden gesponsord door de Bio-Markt Gent! Dank aan deze alleraardigste mensen!
Op veler verzoek hieronder het recept van Hester van de Indische veganistische pakora’s:
De pakora’s zijn op het gevoel gemaakt en ik heb dus geen precieze hoeveelheden!
Ingrediënten:
– kikkererwtenmeel
– bloem (verhouding kikkererwtenmeel en bloem 50/50)
– curry
– kurkuma
– peper
– zout
– asafoetida (eventueel, dit is een vervanger voor knoflook en ui)
Alle ingrediënten bij elkaar voegen en water toevoegen zodat het een pap wordt. Dan de groenten in stukjes snijden en door het beslag halen en ze in de plantaardige olie frituren, ongeveer 3-4 minuten.
Groenten die je kan gebruiken:
– bloemkool
– broccoli
– courgette
– aubergine
– paprika
– wortel (deze wel eerst even 3 minuten koken)
Hieronder nog enkele opvallende reacties die werden opgetekend door de Bite Back vrijwilligers:
- Twee boerendochters gingen totaal niet akkoord met onze actie. Ze zeiden dat bij hen de varkens wel goed werden behandeld en dat deze dieren zeer blij en gelukkig waren, want ze aten en dronken toch. Toen een activiste wees naar een van de fotoborden waarop een varken was te zien dat in een kooi zat waar het dier enkel kon rechtstaan en zitten, reageerde é én van de dames: “Maar ja, zo is dat bij ons ook en die dieren zijn enorm gelukkig, meer hebben die helemaal niet nodig”. Ze zei ook dat indien ze doodging en ze zou terugkomen, ze wou reïncarneren als een melkkoe, omdat deze dieren een supergoed leven hebben. Ook na enkele feiten te hebben gegeven, bleef ze bij haar standpunt. Deze dames lieten duidelijk blijken dat dieren meer dingen dan levende wezens zijn. Ze gingen nog contact met ons opnemen, zodat we hun boerderijen konden bezoeken, zodat we alles eens met onze eigen ogen konden zien.
- Een iets oudere meneer die enkel nog vis at, ging toch eens grondig nadenken over zijn consumptiepatroon. Hij geloofde, net zoals vele mensen, dat vis eten enorm gezond is en dat deze dieren niet kunnen lijden en geen pijn voelen.
- Een Spaanse slachthuizen inspecteur zei dat het hier in België “nog wel meeviel” in de slachthuizen in vergelijking tot Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Het gaf wel toe dat hij tijdens controles regelmatig dingen zag die hij niet mocht zien (op een verkeerde manier slachten van dieren, dieren die nog leefden terwijl ze werden opengesneden,…). Ook moest hij ooit eens een inspectie doen in een kippenslachterij. Hij zei dat hij dit nooit meer wilde doen omdat hier de regels dikwijls werden overtreden. Elke keer er iets gedaan werd dat niet door de beugel kon, moest hij dit rapporteren.
- Een mama met haar twee kindjes kwam eventjes bij de borden staan voor wat uitleg. Ze had haar kinderen 2 jaar vegetarisch opgevoed, was er dan mee gestopt, maar wou er graag terug aan beginnen. Ze steunde onze actie volledig. Ook haar twee dochtertjes waren enorm geïnteresseerd.
- Een Nederlands vegetarisch koppeltje was helemaal geschrokken bij het horen van de feiten over de melkindustrie. Ze vroegen naar goede en lekkere alternatieven en waren zeker van plan om hun melk langzamerhand te vervangen door plantaardige alternatieven. Ook kochten ze geen eieren maar hielden ze eigen kippen.
- Een Indiër vond de campagne zo goed, dat hij nog contact met Bite Back zou opnemen zodat hij zelf een gelijkaardige campagne kon opzetten in India. Hij zei dat het er in India soms nog erger aan toe gaat. Daarbij wordt het zelfs niet achter gesloten deuren gestoken dat dieren worden mishandeld voor de vleesindustrie.
- Een politie agent van de stad Gent stond eventjes te kijken naar de fotoborden. Bij meer uitleg van een activiste ging hij bij zijn middageten zijn vlees laten en een vegetarische pasta eten. Hij wist niet dat de dieren op deze manier werden behandeld en zou zeker in de toekomst meer vegetarisch eten.
- “Een man stopt bij de borden die door Bite Back uitgestald zijn. Eerst en vooral beweert hij dat bepaalde foto’s dateren van 15 jaar geleden en niet meer realistisch zijn en dat er intussen voor de gekweekte dieren heel wat beterschap gekomen is. Ik voel dat de man in discussie wil gaan maar dat hij tegelijkertijd ook op de hoogte is hoe dieren in intensieve kwekerijen gehouden worden. Discreet vraag ik naar het beroep van de man. Hij blijkt aan het hoofd te staan van een firma die investeert in moderne (meer diervriendelijke) methodes (volgens hem) voor het houden van dieren bedoeld voor de vleesindustrie. Dit maal vraag ik hem op de man af of we dan ook gewoon die bedrijven mogen bezoeken en zelf vaststellingen doen. Hij gaat akkoord en geeft zijn naam en telefoonnummer op. We kunnen een kijkje komen nemen…”
- Een man kwam me vragen of ik vegetariër was en hoe lang al en vertelde me dat hij al 23 jaar veganist was en onze actie volledig steunde.
- Een man die zelf al een tijdje vegetariër was, toonde zijn dochtertje de fotopanelen. Zijn dochtertje (ik schat dat ze een jaar of 5 was) at af en toe nog ‘kippen en kuikens’ zoals ze het zelf zei.
- Een Engels koppel wou ons heel hard feliciteren met de actie, ze waren zelf ook vegetarisch en zeiden dat er ook zo’n acties in Engeland waren, maar dat wij het h é él goed deden!!
- Een koppel dat in Frankrijk woonde, nam eerst geen foldertje aan, maar bleven dan iets verder naar de borden staan kijken. De vrouw kwam eventjes later terug naar me toe en vroeg of ze onze actie kon steunen met een centje, ze zei me dat ze geen folder wou omdat ze niet tegen die lelijke foto’s kon. Toen ik liet zien dat in onze foldertjes geen van dat soort foto’s stonden, maar vooral tips wat je aan die wantoestanden kon doen, nam ze er meteen 1 aan en stak wat centjes in ‘t snuitje van ons spaarvarkentje!!
- Een koppel was erg geraakt door de foto’s. De jongen was ooit een jaartje vegetariër geweest, maar had het opgegeven na een jaar omdat hij het gevoel had vlees nodig te hebben. Hij vond het dierenleed in de vleesindustrie wel niet kunnen, en zijn vriendin ook niet. Toch aten ze zelf bijna nooit vegetarisch. Na een gesprek over verantwoordelijkheid, ethiek, dierenwelzijn en veggie tips besloten ze dat ze de ogen niet langer wilden sluiten voor het dierenleed en ze vaker vegetarisch wilden gaan eten. Ze erkenden ook dat je eigenlijk veganist zou moeten worden als je volledig consequent wilt zijn. Dit schrok hun wel wat af, maar ik heb hen uitgelegd dat zoiets stap voor stap gaat. Je moet jezelf daar tijd in gunnen. Het is al heel wat als je voor jezelf diervriendelijk leven als uitgangspunt neemt. Mettertijd zal je merken dat het niet zo moeilijk blijkt te zijn als je dacht.
