Op zaterdag 23 februari waren we wederom met onze ‘Ontmoet het Dier achter je Vlees’-campagne in het centrum van Antwerpen. Samen met onze vrienden van de Antwerpse Indische gemeenschap – die ook deze keer weer de hapjes sponsorden – deelden we honderden gratis veganistische snacks uit, waar we uitsluitend positieve reacties op kregen.
We informeerden het publiek over het aanwezige dierenleed in voeding: onze vrijwilligers gaven geduldig uitleg bij de fotoborden aan de geïnteresseerden. Ondanks de flinke windstoten, die onze stand en fotoborden soms flink teisterden, was het een geslaagde dag waarop we weer veel mensen hebben kunnen informeren en kunnen activeren om diervriendelijker te gaan leven.
Een greep uit de vele reacties die de Bite Back vrijwilligers rapporteerden:
- Er waren geschrokken reacties, zo van ‘’t Zou nie mogen’, ‘Da kan zo
niet verder, dat moet stoppen’. Het opvallendste was een vrouw die echt bijna
begon te huilen, en gewoon niets meer kon zeggen … - Een ex-medewerker van een slachthuis lichtte ons in over verschrikkelijke toestanden binnen het bedrijf: door onzorgvuldigheid en een algemeen ‘je m’en foutisme’ moesten runderen het dodelijke schot met de ijzeren pin tot 2-3 keer ondergaan alvorens zij niet meer terug opstonden! Maar dan nog waren velen nog steeds in leven en stierven zij een gruwelijke dood tijdens de verdere ‘verwerking’ van hun lichamen… Drugs op de werkvloer waren volgens de man schering en inslag, om de gruwel en het helse werkritme te kunnen volhouden. Mensen die de moed vonden om bij hun oversten de wanpraktijken aan te klagen, werden soms zelfs fysiek gemolesteerd en é én ex-collega werd met een uitbeendersmes gestoken.
- Een jong moslimechtpaar met hun kindje lieten zich zeer aandachtig rondleiden doorheen onze fototentoonstelling. Zij waren het roerend eens met ons dat zulke wantoestanden helemaal niet kunnen en dat het voor gelovige mensen als zij niet in overeenstemming is met de islam het vlees te consumeren van dieren die zo geleden hebben.
Vegetarisch eten leek voor hen een goede oplossing om niet steeds in de “halal/haram” discussie te vervallen en zij vervolgden daarna hun weg met onze “10 veggie-tips” folder in de hand! - Een oude man, afkomstig van ‘den buiten’, bestreed eerst met klem dat de beelden die wij tonen van de bio-industrie dagdagelijks voorkomen. De koeien bij zijn buurman/industriële landbouwer hadden een goed leven volgens hem.
Toch moest hij na enkele vragen van onze vrijwilliger erkennen dat de dieren nooit buitenkomen, constant tussen een krap ijzeren hekwerk opgesloten zitten en dat om de haverklap de vrachtwagen van het slachthuis bij de buurman staat.
Aarzelend gaf hij toe dat het toch niet meer helemaal hetzelfde was zoals in de ‘goeie ouwe tijd …’ - Een jongeman met hond kwam ons zijn steun betuigen, hij was zelf vegetariër. Hij kende onze organisatie nog niet, maar vond onze aanpak geweldig! Misschien zat er zelfs een kansje in dat hij in de toekomst met ons mee ging doen (vergezeld van de hond, dat zijn dus 2 nieuwe activisten in é én klap!!).
- ‘Ik heb ook tal van positieve gesprekken gehad met mensen die claimden ‘niet veel’ vlees te eten, maar dan stelde ik de vraag hoe het dan toch komt dat we alleen al miljoenen varkens per jaar slachten. Ieder beetje vormt uiteindelijk een groot beetje!
Ik moedigde deze (enkel kip- of visetende) mensen dan aan om dat kleine stapje naar volledig vegetarisme te zetten en men wilde dit graag proberen.’ - ‘Ik heb zelfs met een ietwat oudere vrouw (rond de 55 jaar) gesproken en met een nog oudere man (apart, hadden niets met mekaar te maken) die beiden van zeer jongs af aan (hun prille jeugd) al vegetariër werden en die sindsdien dus nooit nog een brok vlees aten. Ze zagen er beiden goed uit én voelden zich ook – naar eigen zeggen – goed.’
