Op zaterdag 24 januari stonden we voor de eerste (maar zeker niet de laatste!) keer in 2009 weer klaar om de talrijke voorbijgangers tekst en uitleg te geven over het leed dat gepaard gaat met de consumptie van dieren. Ondanks dat het zowat de laatste dagen van de solden waren, en velen de allerlaatste koopjes wilden doen, hadden onze tentoonstellingspanelen toch heel wat bekijks en stonden mensen er bij stil.
Onze BBB’s (Bite Back Bakprinsessen) Joke, Kellie en Natalie hadden weer het beste van zichzelf weggegeven en de gratis appel-crumble cake, de muffins en chocoladecake werden naar waarde gesmaakt en de recepten werden niet voor niets zo vaak gevraagd!
Hieronder enkele reacties van voorbijgangers:
- Een aantal Chinezen waren verrast toen ze zagen dat er bij ons paard wordt gegeten.
Ze zeiden dat ze onze actie ondersteunden, want dat de manier waarop dieren tegenwoordig worden behandeld niet meer door de beugel kan. - Een meneer die nauw met de vleesindustrie was verbonden, vond onze actie zeer slecht. Hij werkte in een bedrijf waar men gelatine maakt en zag geen probleem in het feit dat men dieren gebruikte. Met een bulldozer moet hij door de botten van dieren rijden. Niet echt spannend maar hij deed het graag. De foto’s van onze campagne vond hij ook niet echt storend. Hij zei dat er veel te veel geld mee gemoeid was, dus dat je altijd deze beelden zou blijven zien. Hij vroeg een activist helemaal uit over het gebruiken van dierlijke producten.
‘Eet u snoep?’ ‘Ja, maar zonder dierlijke producten.’
‘Drinkt u melk?’ ‘Ja, sojamelk.’ Hij wist blijkbaar niet wat dat was want hij beschuldigde onze activist van het gebruiken van dierlijke producten.
Ook ging hij verder in op de E-nummers. Of zij daar wel rekening mee hield. Antwoord… Ja!
De activist heeft hem bedankt voor het gesprek en hij is dan weggegaan. - Een Franstalige man beargumenteert dat hij graag barbequet in de bergen met vrienden, en dat hij dat met plantaardig voedsel niet kan. Toeval wil dat onze activist net tofuworstjes gekocht heeft in de plaatselijke natuurwinkel. Een vegan delicatesse die zich uitstekend leent voor op de grill, zo moet ook de man toegeven!
- Een ex-collega van een activist, die ook al jaren vegetariër is en bovendien hoogzwanger en perfect gezond, is zeer te spreken over de actie en neemt ook graag een foldertje aan. ‘Zo’n acties zouden veel vaker moeten gebeuren’, aldus de vrouw.
- Een man met de fiets houdt halte bij het zien van de borden. ‘Ik ben al vegetariër,’ reageert hij op de toegereikte folder. Maar na een gesprek over het trieste lot van de melkkoeien en de pasgeboren haantjes uit de eierindustrie, neemt hij toch een folder aan, omdat hij graag meer zou willen weten over veganisme. Hij is immers al jarenlang ethisch veggie en had er niet over nagedacht dat je als veggie nog bijdraagt tot dierenleed.
- Enkele allochtone jongeren blijven verbijsterd staan kijken. ‘Wat is dit?’, vragen ze scherp. Onze activist legt uit dat het beelden zijn uit de ‘Westerse’ slachthuizen, waarbij dieren wel zogezegd verdoofd worden, maar vaak zijn ze nog deels of volledig bij bewustzijn op het ogenblik dat ze geslacht, gepluimd of in stukken gesneden worden. De jongeren zeggen dat dit vreselijk is. ‘Bij onze rituele slachting moeten de dieren onmiddellijk dood zijn, da’s een voorwaarde,’ zegt een van hen. ‘Dit is toch te erg, dit kan niet,’ zijn ze het roerend eens.
- Een Engelstalige man die Tibetaan blijkt te zijn, geeft toe dat ondanks zijn boeddhistische achtergrond, hij geen vegetariër is, maar er wel steeds meer over nadenkt. Hij complimenteert ons met onze manier van werken, namelijk mensen confronteren met de harde realiteit, en hij vertelt ons over de gelijkenissen met wat er in Tibet gebeurt. Daar gaan de kinderen blijkbaar op schoolbezoek naar slachthuizen en hij vertelt er bij dat er hierdoor massaal veel jongeren stoppen met het eten van dieren. Van zo’n schoolreisjes zijn wij ook wel voorstander …
