Brugge, 27 juli 2014 – Enkele weken geleden overleed in het dolfinarium van Boudewijn Seapark het pasgeboren babydolfijntje Origi/Alcatraz. Het dolfijntje overleefde slechts een week: de zoveelste traumatische ervaring voor moeder Roxanne die de laatste jaren veel te veel kinderen verloor.
Om de overleden dolfijnenbaby te herdenken installeerde Bite Back op zondag 27 juli voor de poorten van het dolfinarium een heus dolfijnenkerkhof. Er werden 22 kruisjes geplaatst, telkens é én kruis met de naam van iedere dolfijn die tot nog toe stierf in het dolfinarium, als slachtoffer van de amusementsindustrie. Met als laatste tragische slachtoffer babydolfijn Origi/Alcatraz.
De deelnemers aan de rouwplechtigheid waren gekleed in het zwart en stonden met spandoeken met een niets verhullende boodschap stil bij het verborgen leed achter het dolfinarium en bezoekers wijzen op hun medeverantwoordelijkheid voor het dolfijnenleed.
‘Iedereen die een ticket koopt, is medeverantwoordelijk voor de dood van babydolfijntje Alcatraz. Iedereen die het zielig vindt wat er is gebeurd met kalfje Alcatraz, die verwachten we op onze volgende maandelijkse actie samen met Bite Back voor de poorten van het Bou-dewijn Seapark om een sluiting te eisen van deze dolfijnengevangenis’, aldus een verontwaar-digde Benjamin Loison.
ACHTERGROND
Naar aanleiding van de aangekondigde dood van babydolfijntje Origi eiste dierenrechtenorganisatie Bite Back een drietal weken geleden de onmiddellijke stopzetting van het kweekprogramma in het Boudewijn Seapark in Brugge.
Een week eerder uitte Bite Back nog haar ongerustheid bij de geboorte van het kalfje, dat werd omgedoopt tot Alcatraz (omdat het gedoemd zou zijn de rest van haar/zijn leven in een overbevolkte gevangenis door te brengen), in plaats van het plat populistisch gekozen Origi. PR, daar is het uiteindelijk toch allemaal om te doen bij het Boudewijn Seapark.
Bite Back vindt de lijdensweg en traumatische ervaring voor moeder Roxanne, waar het dolfinarium weer voor verantwoordelijk is, onvergeeflijk.
‘Ervaren’ dolfijn Roxanne heeft zo al veel te veel kinderen verloren. Simo in 1995 geboren en gestorven, Iggy, geboren in 2002, Roxanne zette een doodgeboren tweeling op de wereld in 2011. En in 2012 kreeg ze samen met Beachie een mannelijk dolfijntje dat na 3 dagen stierf … En nu weer Origi/Alcatraz. Haar twee andere kinderen, Luna en Marco, leven nog maar werden gedeporteerd naar andere dolfijnengevangenissen in Italië en Portugal. Gorki, geboren in 1993 stierf op veel te jonge leeftijd in 2003 in Portugal. Haar enige zoon waar ze tot voor kort nog contact mee had was Ocean, en die is nu overgebracht, het dolfinarium hult zich in zwijgen hierover.
Woordvoerder Benjamin Loison van Bite Back: ‘Hoe sadistisch moet je zijn om een hoogintelligente en hypersociale moeder zo iets aan te doen, keer op keer, terwijl Roxanne al zoveel kalfjes veel te snel heeft verloren, ook tijdens miskramen? En de overheid, die laat deze dolfijnengevangenis maar wat aanmodderen.’
Voor Bite Back is er slechts een manier waarop deze hel voor dolfijnen kan stoppen, en dat is door de sluiting van het dolfinarium. Alle maatregelen moeten getroffen worden om de opgesloten dolfijnen, indien mogelijk, op termijn te repatriëren naar de oceaan onder begeleiding van onafhankelijke experten. Elke optie moet bekeken, en indien wedervrijlating niet mogelijk blijkt, moeten de dolfijnen tenminste overgebracht worden naar ‘sanctuaries’, naar afgesloten baaien in de zee waar ze in semi-vrijheid hun oude dag kunnen slijten. En in tussen tijd moet er een stopzetting van het kweekprogramma komen, er is nu al ellende genoeg.
‘Als we te horen krijgen dat het ‘onrealistisch is om te eisen dat dolfinaria verdwijnen’, waarom zijn er dan op de dag van vandaag al zoveel Europese landen die de aanwezigheid van dolfinaria op hun grondgebied verbieden of waar er geen meer zijn? Wat kunnen Oostenrijk, Cyprus, Ierland, Tsjechië, Slovakije, Estland, Letland, Hongarije, Polen en Luxemburg meer dan wij zouden kunnen? Hoe komt het dat India het juridische statuut van ‘niet-menselijke persoon’ kan toewijzen aan dolfijnen, en zo de gevangenschap van dolfijnen en dolfinaria kan verbieden, en waarom moet België achterop hinken met wat welzijnsmaatregeltjes?’
