Wat hebben acteur Joachim Phoenix, zangeres Chrissie Hynde, zanger Bryan Adams, zanger Prince, actrice Alicia Silverstone, zangeres Brandy, actrice Elizabeth Burkley, sportvrouw Martina Navratilova, acteur Woody Harrelson en zanger John Feldman (Goldfinger) met elkaar gemeen? Ze zijn allemaal veganist.
Een veganist kan je eigenlijk het beste omschrijven als een consequente vegetariër. Iemand die dus vis noch vlees eet maar daarnaast ook geen leer of bont draagt en geen dierlijke producten zoals melk en kaas eet, maar die vervangt door plantaardige (zuivel)producten. Van boeren in de melkveehouderij heb ik al meerdere keren een complimentje mogen ontvangen als ik, tijdens een bezoek aan de melkveehouderij, aangaf veganistisch te leven. Klinkt gek uit de mond van een veehouder, zou je zeggen, maar zij noemen mij consequent omdat zowel een melkveehouder als een veganist weten dat er voor melk een zwangere koe nodig is en het kalf dat daaruit geboren wordt, direct weggenomen wordt na de geboorte. Het kalf gaat kort na de geboorte op transport naar binnen- en buitenlandse veemarkten of vetmesterijen en wordt na 6 maanden geslacht. Vrouwelijke kalfjes worden vaak op de melkveehouderij gehouden en volgen hun moeders in de vicieuze cirkel van jaarlijks zwanger (gemaakt) worden en kalf afgenomen worden. Koeien worden tegenwoordig amper 5 jaar en worden, omdat de melkproductie na een aantal jaren minder rendabel wordt of omdat ze door de ‘melkgift’ heen zijn (ik heb altijd moeite met het woord melk’gift’ omdat er niets vrijwillig ‘gegeven’ wordt maar er wel genomen wordt). Een koe is een zoogdier en zij produceert melk voor haar eigen jong. Het is heel makkelijk om een boer of veehandelaar een ‘dierenbeul’ te noemen indien je het er niet mee eens bent dat een kalf wordt vetgemest en geslacht. Maar alles heeft zo zijn oorzaak en gevolg. Ik leerde langzaam wat dat betreft. Wist ik veel dat er in kaas lebferment (stremsel) zat dat afkomstig is uit de maag van een geslacht kalf. Wist ik veel dat omdat ik zuivel gebruikte, een koe ieder jaar opnieuw haar kalf kwijtspeelt aan de vleesindustrie. Ik ben gestopt met het gebruiken van melkproducten toen ik zo’n 12 jaar geleden in Engeland deelnam aan een actie bij een slachthuis ergens in Londen. We stonden voor het kippenslachthuis waar ex-legbatterijkippen in kratten opeengestapeld stonden. Opgekocht om geslacht te worden. Ex-legbatterijkippen kosten bijna niets, er zit weinig vlees aan en ze eindigen meestal standaard als soepkip. Ik had -als ethisch vegetariër- altijd gezegd dat ik tegen de bio-industrie was en dat ik mij verzette tegen het uitbuiten en doden van dieren uit diezelfde industrie. Ik had tot die tijd altijd gedacht dat kippen die worden gehouden voor hun eieren niet geslacht werden. Ook al at ik alleen nog vrije-uitloop eieren en geen batterijeieren. In vegetarische producten zitten vaak wel nog legbatterijeieren verwerkt. Toen ik zo naar die kippen in die kratten keek, zag ik plotseling wel de connectie. Hoe kon ik mezelf een consequent dierenbeschermer noemen als ik ze alleen ‘beschermde’ tot aan het slachthuis? Die dag heb ik besloten veganist te worden. Ik wilde niet meer (financieel) meewerken aan de uitbuiting en mishandeling van deze dieren. Mijn persoonlijke boycot. Geen opoffering maar een verrijking. Geen woorden meer maar ook daden. Dit alles gebeurt, maar niet meer in mijn naam, en zo bespaar ik tientallen dierenlevens per jaar. Een tijdje terug was ik bij een biologische boer die samen met een aantal andere mannen druk in de weer was om zijn vrije-uitloopkippen te slachten. Ook die legkippen gaan na een klein jaar naar de slacht. Hij had ervoor gekozen om ze op het bedrijf zelf te slachten om ze het transport en de wachttijd bij het slachthuis te besparen. Hij at zelf geen vlees meer (is trouwens niet de enige boer die ik ooit ontmoette die zelf geen vlees meer at) maar slachtte ze voor de winkel bij de boerderij. De nieuwe lading legkuikens kwamen van hetzelfde ouderbedrijf waar ook bio-industrieboeren hun leghennen kopen. En ook de biologisch gevoerde kalveren gaan de reguliere handel in…
Het daadwerkelijk opkomen voor dierenrechten vraagt een persoonlijke inspanning van jezelf. Mocht je meer willen weten over hoe het er aan toe gaat in de vlees-, de melk- en de eierenindustrie, kijk dan eens naar deze onderstaande video’s. Sabrina, é én van de Bite Back activisten heeft onlangs aan haar vader en een vriend deze video’s laten zien: haar vader stopte direct met vlees eten (tot dan een overtuigd vleeseter), haar vriend is van alleseter onmiddellijk overgestapt naar een veganistische levenswijze. En de dieren hebben er weer een activist bij …
Sommige beelden zeggen meer dan duizend woorden:
Voor de dieren,
Marianne Huiberts,Voorzitter Bite Back vzw
