Bedrijven die dode dieren serveren, profileren zich maar al te graag als diervriendelijk en milieuvriendelijk. Lustig strooien ze met termen als ‘respect voor dieren’, ‘gezondere dieren’, ‘minder milieubelasting’, ‘natuurzuiver’, ‘biggen worden niet gecastreerd’ en ‘beter dierenwelzijn’. Gevolgd door iets wat mij als dierenvriend en niet-vleeseter mateloos irriteert, namelijk de slogan ‘Blije Biggen’, met daaronder een foto van een big die over een reling leunt en de camera inkijkt. De achtergrond wordt handig weggewerkt zodat men niet ziet dat die big gewoon uit de fabrieksboerderijen van de intensieve veehouderij komt. Het enige wat die big zou willen is zo hard mogelijk weglopen uit z’n saaie, donkere betonnen stal, waar hij in het belang van de ‘heilige smaakpapillen der mensheid’ zijn korte leven in de varkenshel mag leven. Maar ja, zo’n foto oogt niet zo lekker in een folder om beenham te verkopen …
Op de volgende foto zie je twee lieve biggetjes in het gras met op de achtergrond de varkensstallen. Die donkere, betonnen stallen zullen ze alleen verlaten om met geweld een veewagen in geduwd te worden. Maar voor deze commerciële fotoshoot mochten ze ook even naar buiten. Ze moeten namelijk hun eigen lichaam aanprijzen: ‘de beenhammen’ staat er dan ook nog eens bij. Wat een rotzakken! Hoog van de toren blazen dat je zo diervriendelijk bezig bent, maar vervolgens wel de waarheid over de ware mishandeling van deze intelligente dieren zo ver mogelijk onder het tafelkleed schuiven. Want die waarheid zou de beenham consumerende klant wel eens niet zo prettig vinden. Varkensboeren snijden van de biggetjes de staarten eraf en de hoektanden eruit, zonder verdoving. En in de VS ook nog eens de oortjes.
Varkensboeren verkopen biggen aan slachthuizen en aan meedogenloze veehandelaren die hen met stroomstoten de veewagens in jagen. Ook hun moeders, die hun korte leven als fokmachines zijn misbruikt en die door de walgelijk wrede huisvesting tussen ijzeren staven niet meer kunnen lopen, worden met kettingen en geweld naar de slachters gesleept. Deze figuren geven hen een stroomstoot waarna hun keel wordt opgereten met een scherp mes en ze leegbloeden. Hun lichaam gaat vervolgens het kokende water in om hun haren te verwijderen ofwel worden hun haren er af gebrand. En Belgische en Nederlandse slachters bevestigen ons keer op keer bij onze ‘Nadenken voor je Eet Bespaart Dierenleed’: niet zelden zijn die dieren nog bij bewustzijn wanneer ze geslacht worden en voelen ze alle bijbehorende pijn! En ze slaken kreten en schreeuwen het uit wanneer ze gekeeld worden.
Daar sta je dan met je slogans over ‘diervriendelijk vlees’ en ‘respect voor dieren’.
Niet castreren is natuurlijk beter dan wel castreren, maar laten we wel wezen: door deze handige en gewiekste marketingstunt denk je dat castreren het allerergste is dat deze dieren kan overkomen.
Profiteren van dieren kan op verscheidene manieren. Je fokt hen massaal, je misbruikt hen, je gunt hen geen leven, je castreert hen niet (zonder verdoving) want dat is dieronvriendelijk, maar je snijdt hen wel de staarten en de tanden af én de strot door, en plakt er vervolgens het predikaat ‘diervriendelijk’ op … want je castreert geen biggen.
En dat allemaal omdat het in jouw straatje past. Eigenbelang. Pure commercie. Mensen op het verkeerde been zetten. De mensen die zich met dit soort marketing bezig houden, zijn de ergste vijanden van dieren. Het publiek een ‘feel good’ gevoel aanpraten omdat je zo ‘diervriendelijk’ bezig bent. Het zijn alleen maar afleidingsmanoeuvres om jou dierlijke producten te laten consumeren. Zij raken je gevoelige, diervriendelijke plekje in je hart door de suggestie te wekken dat er niets mis is met de misdaden die dieren dagdagelijks gedwongen ondergaan. Maar er is van alles mis mee: er worden weerloze dieren op een vreselijke manier kapotgemaakt. En diep in je hart weet jij dat ook …
Voor de dieren en met vriendelijke groet,
Marianne Huiberts,
Voorzitter Bite Back vzw
Gerelateerd
