Jongeren uit het Hasseltse organiseerden voor de tweede keer een grootse betoging tegen de verkoop en het dragen van bont. De betoging werd ook ondersteund door Bite Back, die met heel wat activisten aanwezig was. Ook dit jaar kregen de jongeren bijna 100 mensen op de been. De dierenvrienden stapten door de binnenstad van Hasselt, gewapend met protestborden, dierenpakken, flyers en spandoeken.
Tijdens deze protestmars werd stilgehouden bij de winkels die nog steeds bont verkopen en lieten we ons ongenoegen merken. Mensen die bont droegen werden begroet met het welbekende deuntje van Urbanus ‘ Ik hou niet van madammen in een bontjas’ en met een overduidelijk fluitconcert. Het schaamrood verscheen daarbij bij velen op de kaken. De winkels die gestopt zijn met de verkoop van bont kregen daarentegen een welgemeend applausje van de actievoerders.
Steeds meer jongeren vinden het verkeerd dat miljoenen dieren moeten sterven om een luxeproduct te fabriceren. Het leven van de pelsdieren voor hun dood is vaak ondraagijk en in zulke erbarmelijke omstandigheden, dat het onbegrijpelijk is dat zoiets nog getolereerd wordt. De jongeren willen graag dat mensen die een bontjas of bontaccessoires willen kopen, eerst eens gaan nadenken over waar dat bont vandaan komt.
Wereldwijd worden er jaarlijks miljoenen dieren het slachtoffer van de meedogenloze bontindustrie. Dieren zoals nertsen, vossen en chinchilla’s worden met duizenden in erbarmelijke omstandigheden op speciale bontfarms gehouden. Hun korte leven moeten ze slijten in kleine draadgazen kooien. Na een aantal maanden worden deze (veelal jonge) dieren de nek omgewrongen, vergast of anaal geëlektrocuteerd. Daarnaast worden er in landen zoals de VS, Rusland en Canada miljoenen wilde dieren gevangen met wrede wildklemmen of strikken. Dieren die de pech hebben in zo’n klem of strik te komen zijn niet onmiddellijk dood: daar gaat vaak een uren- tot dagenlange doodstrijd aan vooraf. Van pijn, angst en stress knagen vele dieren hun (in de klem geraakte) ledematen aan of door. Zijn de dieren nog niet dood voor de bontjagers komen, dan zal er op een gewelddadige manier een einde worden gemaakt aan hun leven: zij worden verstikt of doodgeslagen. Ook via Aziatische landen komt steeds meer huisdierenbont van honden en katten naar Europa. Deze dieren worden zonder verdoving en op een gruwelijke manier afgemaakt en gevild. Met een mes worden de dieren in de hals of ander lichaamsdeel gestoken, tot ze doodbloeden, of ze worden opgehangen of levend gekookt.
