De anti-dierenrechtenbeweging roept om de haverklap slogans als: ‘de dubbele agenda van de dierenrechtenbeweging’ en ‘stel je voor dat die extreme dierenrechtenmensen hun zin zouden krijgen, dan mag je dit niet meer, dat niet meer, zus niet meer, zo niet meer’. Angst en verdeeldheid zaaien en op de emoties inspelen. Tactieken zo oud als de mensheid. Dierenrechtenmensen presenteren als mensenhaters is ook zo’n trucje. Of ‘ze zouden beter zus doen of zo doen voor mensen’. Tuurlijk. Doen we ook. Het é én hoeft het ander niet te bijten. Heel veel dierenrechtenactivisten die ik persoonlijk ken, zetten zich professioneel in voor het welzijn van mensen. Voor al die andere underdogs in de maatschappij, waar velen anti-dierenrechtenmensen een grote mond over hebben, maar er zelf nooit iets voor doen. Geweld tegen dierenrechtenactivisten haalt zelden of nooit de pers. Er zijn zelfs al dierenrechtenactivisten gestorven. Door de jaren heen ben ik heel wat geweld (variërend van bommeldingen tot doodsbedreigingen) tegengekomen dat werd ingezet tegen activisten of organisaties. Vooral de circuswereld heeft er een handje van weg om dierenrechtenactivisten met agressie te bestrijden. De andere dierenuitbuiters doen dat op een veel geraffineerdere manier. Doen zich voor als “fatsoenlijke” mensen in nette pakken, met gladde praatjes en met een rits geldschieters en advocaten achter zich. Alles moet doorgaan zoals het gaat, geen veranderingen, het gaat goed zoals het gaat. Dieren uitbuiten: daar kan je veel geld mee verdienen en er zelfs je beroep van maken. Eigenbelangen eerst. En voor die belangen hebben ze veel over: leugens, geld en vzw’s.
Marianne Huiberts,
voorzitter Bite Back vzw
