Dolfinaria staan garant voor dierenleed. De dolfijnen en andere zeedieren die deel uitmaken van de faciliteit worden vaak in erbarmelijke toestanden vastgehouden, al is dit niet meteen zichtbaar. Je kunt een dolfinarium best vergelijken met een watercircus. In dit artikel bespreken we 9 redenen waarom je een dolfinarium best niet bezoekt. We geven ook enkele tips voor alternatieve bezoeken waarbij de dieren de juiste zorg krijgen, met het oog op een vrijlating wanneer de dieren daar klaar voor zijn.
1. Er is z é ér weinig tot geen bewegingsvrijheid
Op het eerste zicht lijkt een lagune in een dolfinarium behoorlijk groot maar niets is minder waar. In hun natuurlijke omgeving zwemmen dolfijnen zo’n 50 tot 80 kilometer per dag. In de vrije natuur beschikken ze over een territorium tot zelfs 300 vierkante kilometer. Daar past zo’n lagune tot wel tienduizend keren in. Dolfijnen trekken in het wild veel rond, in 20 dagen kunnen ze tot 1.076 kilometer afleggen.
Zelfs de dolfinaria met de grootste faciliteiten ter wereld beschikken slechts over een fractie van hun natuurlijke omgeving. Hierdoor worden de dieren dan ook erg beperkt, enkele slagen zwemmen en ze stuiten op de bodem van het bassin.
2. Dolfijnen zijn niet gelukkig en “lachen” ook niet.
Mensen denken altijd een glimlach te zien op het gezicht van een dolfijn, maar dit is slechts de vorm van hun gezicht. Elke dolfijn zal altijd lijken te glimlachen, ook de doodzieke of ongelukkige dieren. Hun leven in gevangenschap brengt chronische stress met zich mee dat ook hun immuunsysteem aantast. Ze komen terecht in een depressie, ontwikkelen huidziekten en doen zelfs aan zelfverminking. De oplossing volgens het dolfinarium? Een dode vis met antidepressiva als maaltijd.
Ze slijten hun dagen in verveling, stress, ziekte en verdriet in een betonnen kerker gevuld met gechloreerd water.
3. Weggerukt uit hun sociale groep en tussen wildvreemden gedropt.
Dolfijnen zijn zeer intelligente, gevoelige en sociale dieren. Ze leven in hechte sociale groepen. Zo onderhouden ze interactie met honderden dieren. Het sociale gebeuren is belangrijk voor dolfijnen, hierdoor vinden ze bescherming, liefde en genegenheid. Het zijn zeer zelfbewuste dieren, waardoor je ze kunt vergelijken met een mens of zelfs een kind.
Een dolfinarium rukt deze groepen echter uit elkaar om de dieren onder te brengen in een veel te klein bassin met wildvreemde dieren, waardoor hun sociaal gedrag ernstig verstoord wordt.
Verder navigeren dolfijnen door echolocatie. In zwembaden weerkaatsen de echo’s van hun eigen sonar direct tegen het bassin waardoor ze hun sonar nooit meer optimaal kunnen gebruiken.
4. Dolfijnen in gevangenschap zijn ondervoed, tenzij ze de kunstjes juist uitvoeren
Dolfinaria zullen steeds zeggen dat ze de dieren correct voederen. Wat logisch is want uitgehongerde, zieke dolfijnen beïnvloeden de inkomsten van het park. Maar het rantsoen wordt sterk afgestemd op de kunstjes die ze al dan niet doen. Zonder die beloning zijn de dieren niet verzadigd, dat weten dolfinaria ook. Hiermee oefenen ze extra druk uit om de dieren te laten doen wat van hen verlangd wordt.
Trainers benadrukken steeds dat dolfijnen het leuk vinden om kunstjes te doen, dolfijnen gehoorzamen echter enkel wanneer ze hongerig zijn zodat ze beloond worden met vis. Eenmaal genoeg, stopt de gehoorzaamheid. Dit onthoudt hen systematisch van voedsel. Dolfijnen springen niet voor hun plezier door een hoepel.
5. Voortplanting staat los van hun welzijn.
Een goede voortplanting wil niets zeggen over het welzijn van dolfijnen. Als je verschillende dolfijnen in een klein bassin houdt, weekt dit al snel stress los wat seksueel gedrag kan triggeren. Hieronder vallen ook gewelddadige uitspattingen. Bovendien houden dolfinaria ook door middel van kunstmatige inseminaties fokprogramma’s in stand. Dit doen ze om de hoge sterfte van dolfijnen in gevangenschap te compenseren. Verder kunnen ze de voortplanting hier ook mee reguleren, ze bepalen zo of dolfijnen zwanger worden en zelfs of er een mannetje of vrouwtje geboren wordt.
Het fokprogramma is dan ook nog eens é én genetisch rommeltje, zo zetten ze dolfijnen samen die in het wild door geografische afstand nooit samen zouden kunnen komen. Dit schopt de sociale structuur van de groep dan weer door elkaar die noodzakelijk is voor jonge dolfijnen om basisvaardigheden als jagen, baren en zogen te leren.
De geboren dolfijnen kunnen op hun beurt dan weer geruild worden met andere dolfinaria, de van nature zeer sterke familiebanden worden hiermee ook onderbroken.
6. Dolfinaria hebben een gebrek aan de juiste zorg
Dolfinaria trachten, volgens zichzelf, een goede zorg te bieden aan de dolfijnen. Dit omdat de dieren een belangrijke bron van inkomsten voor hen zijn. Maar de dieren zitten tenslotte nog steeds opgesloten in een zeer beperkte omgeving die niet eens in de buurt komt van hun natuurlijke leef-en bewegingsruimte, laat staan van andere behoeften die de dieren hebben.
Verder worden de dolfijnen tentoongesteld als clowns in een circus die kunstjes doen. Het respect is ver zoek wanneer je de trainers bovenop hun snuiten ziet staan of wanneer ze meesurfen op de rug van het dier. De dieren opgesloten in dit soort faciliteiten krijgen vaak te kampen met ernstige problemen, zowel fysiek als mentaal. Zo kan er bijvoorbeeld zoochosis ontstaan.
7. Bewustwording van de gebreken bij dolfinaria zorgt nu al voor minder bezoekers
Steeds meer mensen zien de gebreken die dolfinaria vertonen op vlak van dierenwelzijn. Dit doordat de publieke opinie over dierenattracties een verschuiving kent en anderzijds omdat steeds meer dierenwelzijnsorganisaties optreden tegen dit soort parken. Wereldwijd komen er steeds meer lokale en nationale verboden op bepaald diergebruik, ook bij dolfinaria.
Ook het wereldwijd bekende SeaWorld zag zijn bezoekersaantallen al jaren kelderen. Ook gekend als het ‘Blackfish’-effect, genoemd naar de gelijknamige documentaire.
8. Rehabilitatie naar het wild of een leven in semi-vrije baaien
Heel wat dolfijnen in gevangenschap kun je onmogelijk terug het wild insturen. Tal van dolfijnenexperts bekijken welke individuele dolfijnen terug naar het wild gerehabiliteerd kunnen worden, vaak gaat het over dolfijnen die nog niet lang in gevangenschap leven. Verschillende organisaties zijn bezig met de aanleg van semi-vrije baaien. Hier zouden dolfijnen uit dolfinaria opgevangen kunnen worden. Het gaat dan over een grote, meer natuurlijke omgeving, die tegemoetkomt aan hun noden en behoeften, zonder de circusacts.
9. Een dolfinarium is niet educatief, eerder een onderwatercircus.
Dolfinaria claimen zich bezig te houden met onderzoek en wetenschappelijke studies naar de natuur van het dier, dit is echter zeer beperkt. Op deze manier wordt er enkel een studie gedaan naar dolfijnen in gevangenschap, wat gebaseerd is op kunstmatig gedrag. Daarbij is alles wat geleerd kan worden over dolfijnen in gevangenschap al geweten.
Dolfinaria zeggen dat voetballen het jachtinstinct van dolfijnen kan vervangen omdat ze het leuk vinden, hiermee wordt slechts ingespeeld op onze menselijke emoties. Wanneer dolfijnen in het wild met elkaar samen kunnen werken, reizen en een prooi kunnen vangen brengt dat hun plezier. Die prikkel wordt in gevangenschap compleet weggenomen, wat voor stress kan zorgen.
Een bezoek aan het dolfinarium is weinig educatief. De standaard trucjes die de dieren moeten uitvoeren zoals dansen op muziek, rechtop zwemmen, met een bal spelen of op een fluitsignaal uit het water omhoog springen, heeft niets met de natuur van dolfijnen te maken. Je leert er niet hoe ze leven, over hun complexiteit of over bijzondere eigenschappen. Hetgeen je er bovenal leert is dat de belangen van dieren vrijwel altijd ondergeschikt zijn aan het vermaak van mensen.
Een dolfinariumbezoek is dus geen educatieve ervaring maar het draagt wel bij tot een foutief beeld van dolfijnen en andere dieren in gevangenschap.
Alternatieve uitstappen
Om dit soort dierenleed niet te sponsoren kun je beter uitstappen plannen naar organisaties die zich inzetten voor het welzijn van dieren. Vaak houden deze instanties ook opendeurdagen zodat het publiek een kijkje achter de schermen kan nemen. Kies eerder voor zulke uitstap dan voor een dolfinarium, dierentuin, circus of een andere activiteit waar dierenleed aan vasthangt.
1. Bezoek een animal sanctuary
Dieren die in een animal sanctuary leven werden daar gebracht om verschillende redenen. Vaak zijn dit ex-industrie dieren, verwaarloosde dieren, in beslag genomen dieren of dieren die werden afgestaan door de vorige eigenaars. Een sanctuary beschermt deze dieren dan ook voor andere gevaren, voor de rest van hun leven.
In een animal sanctuary vind je vaak dieren die je meestal ook op een boerderij vindt zoals varkens, kippen, schapen, geiten, paarden en runderen.
In België is er echter ook een wild animal sanctuary, De Zonnegloed, waar ze onderdak bieden aan exotische dieren. De Zonnegloed voert een niet-fokbeleid en vangt enkel dieren op die gered, in beslag genomen of gedoneerd werden.
2. Bezoek een opvangcentrum voor zieke of gewonde dieren
Een opvangcentrum voor dieren zet zich vaak in om zieke, gewonde en hulpbehoevende (wilde) dieren op te vangen en te verzorgen. Wanneer iemand een ziek of gewond dier vindt bellen ze meestal naar zo’n opvangcentrum. Vrijwilligers vanuit het centrum gaan dan op interventie om het dier op te halen en het te verzorgen in hun faciliteit.
3. Bezoek een pretpark zonder dierenattracties of -shows
Als je even geen behoefte hebt om de dieren op te zoeken kun je nog steeds een bezoekje plannen aan een pretpark. Let er wel op dat er geen dierenattracties worden gebruikt zoals een paardencarrousel, paardenshow of een voorstelling met roofvogels.
Ontdek op onze eventpagina wanneer onze volgende acties tegen het dolfinarium doorgaan in Nederland (Harderwijk) en België (Brugge).
